تک بیتی ها، دوبیتی ها و رباعی های 1

***
أوره گیمدن خبر آلسان: "نئجه کئجدی عمرون؟"

گؤز یاشیملا یازاجاق :"من گونوم آغلار کئچدی"

 شهریار

***
گذرین دوشسه در دلبره، ای باد صبا،

یئتیر عرضیم او گول احمره، ای باد صبا!

تاب دنن سالدی کتان تک بو دل بیتابی،

نئیلمیشدیم او مه انوره، ای باد صبا؟!

سیّد عظیم شیروانی

***
ائیله مستم بیلمزم کیم، مئی نه دیر، مینا ندیر!

گول ندیر، بولبول ندیر، سونبول ندیر، صحرا ندیر!

سید ابولقاسم نباتی***
منیم ای نازنین دوستوم زمستانین بهار اولسین

سعادت تاجی همیشه باشیندا برقرار اولسین

اومیدیم وار او حقه نیازین اولماسین خلقه

سنی خار ایستین ظالم ، ذلیل روزگار اولسین

؟

***
بیر صبادیر قاصیدیم، یئل اسمگه جان تله سیر

  او دا بولمور حالیمی، دوزمه گیمی، گئج گئج اسیر

امید الهامی علمداری***
آغ گؤرچین، نه روادیر که ایشیقلیق قوشی سن تک

یاتا بایقوش یوواسیندا قالا خفاش آراسیندا

شهریار

***
چوروتدوک، عؤمروموزو بی وفالار عشقینده

بو نازلی، غمزه ساتان، مه لقالا عشقینده

علی آقا واحد

***
بو دنیا، فانی دیر، فانی

بو دنیا ده قالان هانی؟

داود اوغلو سلیمانی

تخت أوستوندن سالان دنیا

 خسته قاسم

***
بیرگویرچین تکی دنسیزلمیشم

بولبولم یایدا چمن سیز لمیشم

ئوز دیاریمدا وطن سیز لمیشم

هیچ بیلیرسن نئجه سن سیز لمیشم

شهریار

***
مداد اولسا اگر دریا، قلم اولسا اگر اشجار،

باشا یئتمز غمیم شرحی، قلم هر لحظه قان آغلار.

خورشید خانوم ناتوان

***
اگر من نقاش اولام دونیانی زندان چکرم

اولومی ، آیرلیقی ، حسرتی پشمان چکرم

اگر من صیاد اولام ، سن کیمین جیران اودونا

اوره گی پاره ادیب عشقیوه هیجران چکرم

؟***
«حمد و لیل الله»، یاریمین گؤردوم اوزون،

دل ربا دلداریمین گؤردوم اوزون،

طورسی طراریمین گؤردوم اوزون،

گؤزلری مکاریمین گؤردوم اوزون.

سید عماد الدین نسیمی

***
افغان دیر ایشیم سرو خرامانین ایچون،

قان دیر جگریم غنچۀ خندانین ایچون،

عشقین ده غم و غصه چکیب پیر اولدوم،

من پیره ترحم ائت ایگیت جانین ایچون

مولانا محمد فضولی

***
ای فلک درد و غمیم شرحینی جانانه یئتیر

ثبت قیل ملک خراجینی او سلطانه یئتیر

داهی یوخ تاب و توان جسم ضعیفیمده منیم

یا کی آل جانیمی یا دردیمی درمانه یئتیر

حئیران خانوم

***
یالان دنیا!

بوغلایدین، دوغان یئرده

دوغوب خلقی بوغان یئرده

اوغول نعشین اوغان یئرده

آنا زولفون یولان دنیا

 شهریار

***

تک بیتی ها - دو بیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

***

گرهی است هر ستاره که بود بکار گردون

تو از او چگونه داری طمع گره گشائی؟ - دکتر علی صدارت (نسیم)

***

ز غم من تو بدین ناله حکایت ها کن

اگر از منزل جانانه ی من می گذری

گوی کای خفته بیاد آر که تا این دل شب

خواب را یاد تو ره بسته بچشمان تری-پروین بامداد

***

اگر آرام ننشینی بخاکت افکنم ایدل

همان گیرم که در پایی سروجان باختی، رفتی- محمد قهرمان

***

فلک زین کجرویهایت نمی گویم که برگردی

شب وصلست خواهم اندکی آهسته تر گردی- فیضی دکنی

***

شستم از اشک و ز خون رنگ و جلایش دادم

صورت عشق نبد ورنه بدین زیبایی- نظام وفا

***

دیدی ای ماه که شمع شب تارم نشدی

تا نکشتی ز غمم شمع مزارم نشدی

بیخبر از بر من رفتی و این دردم کشت

که خبردار ز دشواری کارم نشدی- گلچین معانی

***

سفر کردم بامید غنیمت

غنیمت عمر، بود و گشت فانی

بدادم عمر و درد دل خریدم

چه شاید گفت از این بازارگانی؟- اوحدی مراغه ای

***

دلم چون لاله سوزانیست از داغ دو روئیها

چه می خواهم دگر گرمی ز چشم آتش افروزی؟- دکتر صبور

***

فلک را دیده ها بر هم نمی آید شب از کینم

چنان هشیار می خوابد که بیدارست پنداری- نظیری نیشابوری

***

بدرمان دلم یکدم نمی کوشی، نمی کوشی

ز چشمم اشتیاق دل، نمی خوانی، نمی خوانی

در این دریا من آنروزی که این کشتی رها کردم

چه روشن دیدم این شبهای وحشت زای توفانی- محمد حبیب اللهی

***

همه خوشدل اینکه مطرب  بزند بتار، چنگی

من از آن خوشم که چنگی بزنم به تار موئی- فصیح الزمان "رضوانی"

***

ای نگه با نظرت هم می و هم میخانه

گردش چشم تو هم ساقی و هم پیمانه

نرگست با همه در آشتی و هم در جنگ

نگهت با همه هم محرم و هم بیگانه- قصاب کاشانی

***

دوشینه بمن اینهمه دشنام که دادی

پاداش دعائیست که بر جان تو کردم- فروغی بسطامی

***

تردامنی ما نه ز آلودگی بود

طوفان رسیده از دل دریا گذدشته ایم

مستی فسانه بود تو ای ساقی ازل

زهری بجام کن که ز صهبا گذشته ایم- بهادر یگانه

***

لب بر لبم بنه بنوازش دمی چو نی

تا بشنوی نوای غزلهای دلکشم- شهریار

***

هرچه روی برو ، مرو راه خلاف دوستی

هر چه زنی بزن، مزن طعنه به روزگار من- شوریده شیرازی

***

مرا نوشید و مستی کرد و اشکی ریخت بر دامن

بچین دامنش چون کودکی مضطر شدم پنهان

بساز خوشنواییش زخمه میزد با پریشانی

من اندر نغمه های ساز سکرآور شدم پنهان- بیریای گیلانی(شیدا)

***

تک بیتی ها - دوبیتی ها - رباعی های ناب ناب ناب

***

تغافل کرد تا در آرزوی دام او بودم

کنون کز گوشه بامش پریدم، دانه می ریزد- عاشق اصفهانی

***

روزی به پیر میکده گفتم که عمر چیست؟

چشمی به روی هم زد و گفت: که هان! گذشت- نصرت رحمانی

***

دل بر جهان مبند که این کاخ زرنگار

بنیادش از برای زوال است و انحطاط – گلزار اصفهانی

***

خارم مشکن در جگر از بوی گل ای باد

بگذار که از حسرت گلزار بمیرم- صباحی بیگدلی

***

حـدیـث هـول قـیـامـت کـه گـفـت واعـظ شـهر

کــنــایـتـیـسـت کـه از روزگـار هـجـران گـفـت- حافظ

***

شیشه عبرت دلسوختگانیم چو شمع

می شود با پر پروانه رفو، جامه ما- نوذر پرنگ

***

خاطر پرحسرتم را با پیامی شاد کن

ای صدایت مژده بخش کامرانیها مرا- معینی کرمانشاهی

***

واعـظ مـکـن نـصـیـحـت شـوریدگان که ما

بـا خـاک کـوی دوسـت بـه فردوس ننگریم-حافظ

***

چو فرصتها در آتشها فکندم از جوانیها

کنون من ماندم و خاکستری زان زندگانیها- معینی کرمانشاهی

***

صائب امشب نوبت افسانه مژگان اوست

چشم اگر داری به فکر گریه مستانه باش

***

عــشـق رخ یـار بـر مـن زار مـگـیـر

بـر خـسـتـه دلـان رنـد خـمـار مگیر

صوفی چو تو رسم رهروان می‌دانی

بـر مـردم رنـد نـکـتـه بـسیار مگیر- حافظ

***

ز روزگار ندانم چه طالعست مرا

که یک ستاره بهر هفت آسمانم نیست- شاپور تهرانی

***

تمام حجم قفس را شناختیم، بس است

بیا به تجربه در آسمان، پری بزنیم- قیصر امین پور

***

زلف  آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست

پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نـرگـسـش عـربـده جـوی و لـبـش افسوس کنان

نـیـم شـب دوش بـه بـالـیـن مـن آمـد بـنـشـست- حافظ

***

سودند سر به خاک مذلت کسان چو باد

در برجهای قلعه تدبیر کس نماند- اخوان ثالث

***

تنم ز ضعف چنان شد که گر به دیده خویش

چو نور جا کنم از خود هنوز پنهانم- مرشد بروجردی

***

ای کـه گـفـتـی جـان بـده تـا بـاشدت آرام جان

جـان بـه غـم‌هایش سپردم نیست آرامم هنوز- حافظ

***

دگر قـمـار مـحـبـت نمی برد دل مــن

کـه دسـت بردی از ایـن بخـت بـدبـیارم نیست

مــن اخـتـیـار نـکردم پــس از تـو یـار دگـر

بـه غیر گـریـه کـه آن هـم بـه اخـتـیارم نیست- شهریار

***

تلاش بوسه نداریم چون هوسناکان

نگاه ما به نگاهی ز دور خرسند است- صائب

***

به خاک من گذری کن چو گل گریبان چاک

که من چو لاله به داغ تو خفته ام در خاک- شهریار

***

سیرم از مردم دنیا طلب دون، که به جهد

لقمه از گرسنه گیرند و خورانند به سیر- پرتو اصفهانی

***

خـون دل ریـخـتـه تـرک نـگـهـی، کـو رسـتـم

تــا ز تـوران طـلـب خـون سـیـاووش کـنـیـم- شهریار

***

شیشه با سنگ نمی سازد و، مشتاقی بین

با دل سنگ تو دارد، چه مدارا دل من- کنی پور

***

 

تک بیتی ها، دو بیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

شبی پروانه ای دیدم میان شعله ی شمعی

حسد بردم بر احوالش که خوش مستانه می سوزد

مرا دور از رخ چو آتشی دائم خداوندا

بصد ناکامی و حسرت دل دیوانه می سوزد- علی اشتری

***

زندگی بی آه و اشک نیست ممکن همچو شمع

در دیار عاشقان آب و هوای دیگر است- طبیب اصفهانی

***

عزم آن دارم که امشب نیم مست

پای کوبان، کوزه ی دُردی به دست

سر به بازار قلندر در نهم

پس به یک ساعت  ببازم هر چه هست- عطار

***

طغیان ناز بین، که جگر گوشه خلیل

سر زیر تیغ داد و، شهیدش نمی کنند- عرفی شیرازی

***

عزت سرای خانه بدوشان، قبول توست

ای قبله امید، بسوزان قبله ها- رعدی آذرخشی

***

ز رفتن تو من از عمر بی نصیب شدم

سفر تو کردی و من در وطن غریب شدم- صائب

***

غم، خیرباد دل گفت روزی که دلبر آمد

دشمن زند در صلح دولت چو بر در آمد- حالتی ترکمان

***

فغان که نیست بجز عیب یکدگر دیدن

نصیب مردم عالم، ز آشنایی هم- صائب

***

راز ضمیر خود را از سفلگان نگهدار

ناید ز دزد هرگز، آیین پاسبانی-؟

***

داشتم خاطر مجموع ز دیدار تو لیک

عاقبت چون سر زلف تو پریشانم کرد- شهاب

***

بگذشت شب ز نیمه و من با خیال دوست

میناصفت بگوشه ی میخانه ام هنوز

از شعله ی نگاه تو پروا نمیکنم

ای شمع من! بسوز که پروانه ام هنوز- رضا ثابتی

***

کام بخشیهای گردون، نیست جز داد وستد

تا لب نانی عطا فرمود، دندان را گرفت- کلیم کاشانی

***

غیر روی تو که پیوسته دو ابرو دارد

در کجا سوره ی یوسف، به دو بسم الله است؟- رفیع کاشانی

***

کاری مکن که نیمه شب از رخنه قفس

راه گریز پیش دل ناتوان نهم- صائب

***

فدای طره ی مشکین دلکش تو که هست

ز روزگار پریشان من، پریشانتر- پارسا تویسرکانی

***

در پی مال کند هر که شب و روز تلاش

خون دل می خورد و، عیش تصور دارد- منعم شیرازی

***

غیر از سیاه کردن اوراق زندگی

ای دل دگر چه طرف، ز گفتار بسته ای؟

***

ظرفم مبین حقیر، که گر ساقیم تویی

خواهد شد این سفال، ز گردون درازتر – بابای فغانی شیرازی

***

داری هوس که غیر برای تو جان دهد؟

آه این چه آرزوست؟ مگر مرده ایم ما- عالی دارابجردی

***

 

 

تک بیتی ها، دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

***

نقّاش  چون  شمايل   آن   ماه    مي‌كشد

نوبت  به  زلف  او  چو  رسد آه مي‌كشد-خالص

***

به بستي چشم يعني وقت خواب است

نه خواب  است اين حريفان را جواب است -مولوي

***

گويند بهاري شد وگل آمد و دي رفت

ما بي تو نديديم كه كي آمد و كي رفت-تسليمي كاشاني

***

گر زني تيغ، زنم بوسه به دستت كه  بزن

نيست مرد ره عشق آن كه مزن مي‌گويد-شوريده شيرازي

***

سالها چيزي به   نام    زندگاني   داشتم

عالمي آشفته با نام جواني داشتم -پژمان بختياري

***

به  صد  سال  يك  دوست  آيد  به  دست

به يك روز دشمــــن توان كرد شصت -اسدي طوسي

***

ز بس تنها نشستم همچو گلهای بیابانی

دلم چون غنچه خو کرده است با سر در گریبانی- یگانه

***

گر مُخيّر بكنندم به قيامت كه چه خواهي

دوست مارا و همه نعمت فردوس شمارا-سعدي

***

سعي از حد بشد و قطره ي خوني نچکيد

پنجه عشق خجل گشت ز افشردن ما- طالب آملی

***

چشم گريان آوريم و جان پر حسرت بريم

ديگر   از    آغاز   و  از  انجام كار ما مپرس-نظيري نيشابوري

***

زشرم   روی   تو در  باغ ،  وقت   گل   چیدن

گل آب  گردد  و  از  دست  باغبان بچكد-  اوحدی مراغه ای

***

تنها و دل گرفته و بیزار و بی امید

از حال من مپرس که بسیارخسته ام-بهمنی

***

به محفلی که بریدند دیگران کف دست

چه ها رسید ز حسرت دل زلیخا را- عاشق اصفهانی

***

جائي  نه  كه  گيرد  دل  ديوانه قراري

ويران شود  اين  شهر  كه ويرانه ندارد-مجمر اصفهاني

***

چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را؟

اشاره ای کنم انگار کوهکن بودم- بهمنی

***

بر شاه خوبرویان واجب وفا نباشد

ای زرد روی عاشق تو صبرکن وفا کن- مولوی

***

درپيش دوست تحفة جان بس محقّراست

در خاك پاي يار سر از خاك كمتر است-نجمي اصفهاني

***

جواني شمع ره كردم که جويم زندگاني را

نجستم زندگاني را و گم كردم جواني را

كنون با بار   پيري    آرزومندم  كه برگردم

به دنبـــــال جواني كوره راه   زندگاني را –شهريار

***

گرنمی آیم به پرسش نیست درتقصیرمن

کور بادا دیده ام بیمار چون بینم تو را-ذوقی تونی

***

دامن کشیدن از کف عشاق . سهل نیست

یوسف از این گناه به زندان نشسته است - صائب تبریزی

***

آمد ز درم خنده به لب، بوسه طلب، مست

در  دامن  پندار  من مي ‌زده   بنشست-لعبت والا

***

دى گفت طبيب از سر حسرت چو مرا ديد

هيهات كه رنج تو ز قانون شفا رفت- حافظ

***

اي سرو كه اسباب جواني همه‌داري

با ما به جفـــــا پنجه مينــداز كه پيريم -اوحدي مراغه‌اي

***

زين آتش نهفته كه در سينه ی منست

خورشيد شعله ايست كه در آسمان گرفت- حافظ

***

آرزو دارم  كه يك  روز  آورم   بي‌غم  به  سـر

اي فلك امـروز محنتهاي  فردا  مي ‌كشم-قيدي كرماني

***

مزن ز چون و چرا دم كه بنده ی مقبل

قبول كرد به جان هر سخن كه جانان گفت- حافظ

***

آنكه در آئينه دارد بوسه را  از  خود  دريغ

كي  به  عاشق  وا گذارد  اختيار بوسه را-صائب تبریزی

***

زلیخا شد زنزدیکی غمین. یعقوب از دوری

دل این هر دو را با یک محبت میبرد یوسف

زکار زشت نادان میخورد خون جگر دانا

زلیخا میکند تقصیر و خجلت میبرد یوسف- رنجی

***

امشب  كمند  زلف  ترا  تاب  ديگري است

اي فتنه در كمين  دل  و هوش كيستي؟-رهی معیری

***

تک بیتی ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

***

ما را ز کوی باده فروشان گریز نیست

تا باده در خم است همینجا نشسته ایم- علی اشتری- فرهاد

***

ز ماجرای دل آتشین خود چون شمع

بسی حکایت ناگفته بر زبان دارم

ز دور عشق که چون ابر نوبهارگذشت

بیادگار، همین چشم خونفشان دارم- ورزی

***

ساز بشکسته ام و طائر پر بسته نگارا

عجبی نیست که اینگونه غم افزاست فغانم- عماد خراسانی

***

ما که با درد آشنا و ز خویشتن بیگانه ایم

بهر خلق افسانه میخوانیم و خود افسانه ایم- مسعود فرزاد

***

گر نمی دانی که روزم در غمت چون بگذرد

یکشب اینجا باش و تا صبح اشک و آهم را ببین- علی اشتری

***

ای سیل اشک خاک وجودم به آب ده

تا بر دل کسی ننشیند غبار من- هلالی جغتایی

***

هستی وارونه ای داریم همرنگ عدم

عمر ما چون موج باشد در تباه خویشتن- وثوقی(روشن)

***

ترک این غافل نمائی کی کنیم ای عاقلان؟

شهر شهر غافلان است و نه ما دیوانه ایم-مسعود فرزاد

***

برای تشنه کامان محبت چشمه ی نوشم

فریب وادی خویشم سرابم می توان گفتن- محمدکلانتری

***

ساقی تو را که دست و دلی هست، می بنوش

کز بوی باده، دست و دل من ز کار رفت- صائب تبریزی

***

در حق ما هر گروهی را گمانی دیگر است

کس ندانست اینکه ما گنجیم یا ویرانه ایم- مسعود فرزاد

***

من بی سر و دستارم در خانه ی خمارم

یک سینه سخن دارم آن شرح دهم یا نه؟- مولوی

***

ای غم! بگو از دست تو آخر کجا باید شدن

در گوشه ی میخانه هم ما را تو پیدا می کنی-شهریار

***

تک بیتی ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

***

دلم آشفته ی آن مایه ناز است هنوز

مرغ پرسوخته در پنجه ی باز است هنوز- عماد خراسانی

***

ساقی ز بیخود کردنم یک لحظه خودداری مکن

تا میتوانی می بده اشک مرا جاری مکن-  رسوا

***

همه خفتند بغیر از من و پروانه و شمع

قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز- عماد خراسانی

***

از چهره ی غم بود اگر دیده گشودم

از خون جگر بود اگر جام گرفتم- بهادر یگانه

***

سالها خاکستر مجنون وخاک کوه کن

جمع می کردند، تا رنگ دل ما ریختند- ؟

***

کو حریفی که کند سیر قمارم در عشق

پاکبازم به خدا، پاکبری می خواهم-عشرتی اصفهانی

***

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

دوسه روزی قفسی ساخته اند از بدنم- همام تبریزی

***

کوتاه گشت از همه جا رشته امید

از بسکه روزگار، گره زد به کار من- کلیم کاشانی

***

گردون ز بیم آنکه نیایی به خواب ما

اول ربود خواب  ز چشم پُر آب ما- سحاب اصفهانی

***

لبت به روی کسی وا نمی شود به تبسم

نمک فروش، به این نخوت و غرور که دیده؟-کلیم کاشانی

***

نتوان رست به حیلت ز مکافات جهان

گر نشد دست پدر، پای پسر می شکند- ابراهیم صهبا

***

زهی سعادت مقبلی که از سر جود

به مهر با هم احسان نمود و بی کین رفت- سیف فرغانی

***

روی با دیوار آوردن، دلیل کافریست

سجده گاه عارفان را، حاجت محراب نیست- فیضی دکنی

***

رفتم که بر تو خندم و غافل که بی دریغ

بر روی غیر خندی و گریان کنی مرا- پژمان بختیاری

***

خشکیده بوته ایم، غریب بهار و باغ

رنج بهار نیست، چو شوق جوانه نیست- پرویز خایفی

***

چیزی به بساط ما تهی دستان نیست

جانی که تو داده ای، فدای تو کنیم- حزین لاهیجی

***

تو غافلی و فلک خون دیده می بارد

که روز میرود و روزگار میگذرد- کاتبی ترشیزی

***

چو امن خواهی ازین کارگاه پرآشوب

میا ز میکده بیرون و، باش مست خراب- علیشیرنوایی

***

تا توانی سخن از مردم بی درد مکن

گر همه کوه شود، تکیه به نامرد مکن- قلیخان زنگنه

***

ترا که تاب بلا نیست، گرد عشق مگرد

به دجله پا ننهد، هر که او شناور نیست- افسر قاجار

***

چه سرنوشت غریبی است، غربت من و تو

من و تو، تازه ترین قصه کهن بودیم- سهیل محمودی

***

تا کی نصیحتم که به خوبان مبند دل

ناصح ترا چکار؟ دل من دل تو نیست- طبیب اصفهانی

***

اگرچه نیت خوبیست، زیستن، اما

خوشا که دست، به تصمیم دیگری بزنیم- قیصر امین پور

***

تک بیتی ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

هیچ دانی چیست این سرخی که در چشم من است؟

آتشی از کاروان اشک بر جا مانده است-ابوالحسن ورزی

***

خونابه ای که راه به مژگان تر بَرَد

مشکل به کنج سینه محزون بسر بَرَد- شفائی اصفهانی

***

وز گفتگوی خلق مخور غم که گاهگاه

ابر سیه به چهره ی مهتاب می دود- سیمین بهبهانی

***

بسکه با شب زنده داریهای خود خو کرده ام

از نسیم صبحگاهی هم گریزانم چو شمع- اطهری

***

از بهار بی نشان عشق من دارد نشان

آن گل تنها که در دامان صحرا مانده است- ورزی

***

رهین منت آهم که دامن دل را

بپاس همنفسی یکنفس رها نکند- نیاز کرمانی

***

تو چه دانی ز سرانجام من خانه خراب

سرگذشت دل ویرانه ز دیوانه بپرس- بهادر یگانه

***

هزار مرتبه دیوانه تری شوی ای دل؟

اگر دمی بگذارم به حال خویشتن- ورزی

***

اسیر زلف دوتایت دل شکسته ماست

بدو بگوی که با دل بجور تا نکند- نیاز کرمانی

***

گر مست می شود دل تو از شراب خون

پیش آر جام خویش که  مینا دل من است- ورزی

***

چشم گریان آوریم و جان پرحسرت بریم

دیگر از آغاز و از انجام کار ما مپرس- نظیری نیشابوری

***

باز امشب جلوه بخش بزم مستانم چو شمع

در میان سوز و ساز خویش خندانم چو شمع

رقص مرگ است اینکه می پیچم بخود از تاب درد

کس چه می داند که میسوزد تن وجانم چو شمع- اطهری کرمانی

***

تک بیتی ها و دوبیتی ها و رباعیات ناب ناب ناب

 

***

عالم بی خبری طرفه بهشتی بوده است

حیف، صد حیف که ما دیر خبردار شدیم- صائب

***

        ما سیه گلیمان را جز بلا نمی شاید

بر دل " بهائی" نه هر بلا که بتوانی- بهائی

***

در دایره بی سببی ما نقطه محویم

هرگز خبر از عالم اسباب نداریم- صائب

***

بتولای خود ز آتش محنت چو خلیل

گوئیا در چمن لاله و ریحان بودم- سعدی

***

بسیار بود دعوی وارستگی ولی

جز رفتگان ندیده ام از خویش رسته ای- امیر فیروزکوهی

***

دوش میان ما و تو رفت اگر حکایتی

ما خجلیم و باز تو شکوه ی دوش می کنی- سروش اصفهانی

***

آسمان زیر و زبر گردی و نابود شوی

من از گردش تو بس زبر و زیر شدم- بهادر یگانه

***

گفته بودند به گلشن گل بی خار نیابی

در شگفتم گل من کز چه سبب خار ندارد- سیمین بهبانی

***

فراق دوستان بر جانم آن کرد

که در گلشن کند باد خزانی

ترا ای چرخ بسیار آزمودم

همانی و همانی و همانی- اوحدی مراغه ای

***

در نیازستان هستی بی نیازی هست اگر

نیست جز در کنج عزلت گنج معنی جسته ای- دهخدا

***

گفتم به چشم یار که با ما چه کرده ای؟

گفتا چو خشم برق، گیاه تو سوختم- بهادر یگانه

***

با قدرت اراده ی گردون چه می کند

افسرده ای، شکسته دلی، بی اراده ای؟- پژمان بختیاری

***

کدام در نهم سر؟ که به آسمان این در

بصفای دل جهانی همه در نماز بینم- علی اشتری

***

به گریه ام مخند بسوزم نگاه کن

شمعم که اشک ریزد و آتش بپا کند- بهادر یگانه

***

با خط کودکانه ی تقدیر تیره شد

روحی که بود ساده تر از لوح ساده ای- - بختیاری

***

اگر چه جهانی بجامی نیرزد

ولی من جهانی به جامی گرفتم- مشفق کاشانی

***

 

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

دي شيخ با چراغ همي گشت گرد شهر

كز ديو و دد  ملولم و انسانم آرزوست

گفت يافت مي نشود جسته ايم ما

گفت آن كه يافت مي نشود آنم آرزوست- مولوي

***

خيره شدي در گناه رو كه در اين بارگاه

جرم مكرر بود قصد دعا كردنت- رعدي آذرخشي

***

دل بردي از من به يغما اي ترك غارتگر من

ديدي چو آوردي اي دوست از دست دل بر سر من

عشق تو در دل نهان شد دل زار و تن ناتوان شد

رفتي چو تير و كمان شد از بار غم پيكر من- صفاي اصفهاني

***

جان به لب آمد، خدا را جان من! رحمي نما

بيقرارم، بيقرارم، بيقرارِ بيقرار

***

گرچه می دانم که چشمی راه دارد بافسون شب،
لیک می بینم ز روزن های خوابی خوش:
آتشی روشن درون شب.- سهراب

***

اميد عافيتم بود، روزگار نخواست

قرار عيش و امان داشتم و زمانه گرفت

زهي به خيل ستمگر كه هرچه داد بمن

به تيغ باز ستاند و به تازيانه گرفت- ابتهاج

***

آري خوش است پرواز

اما شب است و طوفان

وين بالهاي خونين...؟؟؟

***

 كي آگه مي شود از روزگار تلخ ناكامان؟

كسي كاو گسترد  هر شب بساط كام راني را

به دامان خون دل از ديده افشاندن كجا داند؟

به ساغر آن كه مي ريزد شراب ارغواني را- حبيب يغمايي

***

به خون نشستم از جان ستاني دل خويش

درون سينه بود قاتلي كه من دارم- رهي معيري

***

از مرز خوابم می گذشتم،
سایه تاریک یک نیلوفر
روی همه این ویرانه فرو افتاده بود.
کدامین باد بی پروا
دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من آورد؟- سهراب

***

به تيرم زد، كمان افكند در پشت

كه يعني من ندانم كي تو را كشت

تو خود اثبات كردي قتل فايز

به خونم كرده اي رنگين سرانگشت- فايز

***

چرا به دفتر عشق اي خداي لوح و قلم

به غير حيرت و حسرت نمي زني قلمي؟- رعدي آذرخشي

***

دلم اي كاش بيرون مي شد از تن

دريغا دست برمي داشت از من

كسان دارند فايز! دشمن از دور

من مسكين بود در خانه دشمن- فايز

***

در گردش زمانه چو شد دور دور ما

پيمان شكست ساقي و پيمانه هم شكست- نياز كرماني

***

گفتم اي گل رسم و قانون نكويان جيست؟ گفت

بي وفائي رسم من، بيداد قانون من  است- دكتر محمد سياسي

***

پس از مرگم نخواهم هاي هويي

نه فرياد و نه افغان و نوايي

بگويي گشته فايز كُشته دل

ندارد كشته دل خونبهايي- فايز

    ***   

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

ای آنکه به تدبیر تو گردد ایام

ای دیده و دل از تو دگرگون مادام 

ای آنکه به دست توست احوال جهان

حکمی بنما که گردد ایام به کام

***

عيد بر شما دوستان عزيز و بزرگوار مبارك - آروزي شادي و شادكامي

***

بار غم هستي كه گران بود چو كوهي

با عشق تو چون مرغ سبكباركشيديم- آذرخشي

***

ندانستم كه تو كي آمدي اي دوست كي رفتي

بمن تا مژده آورند من از خود بدر رفتم

تو قدر من ندانستي و حيف از بلبلي چون من

كه از خار غمت – اي تازه گل خونينه پر رفتم- ه.ا.سايه

***

آتش بگيري اي دل مجنون كه بيگنه

من در شرار تاب گناه تو سوختم-يگانه

***

آنكه در صومعه چل سال شب آورد به روز

وين زمان معتكف دير مغانست منم-هلالي جغتايي

***

به پيش موج طوفان ديده ي درياي بي ساحل

سبك خيزو سبك بالم ،حبابم ميتوان گفتن- كلانتري

***

كيم من؟ آرزو گم كرده اي تنها و سرگردان

نه آرامي نه اميدي نه همدردي نه همراهي

گهي افتان و خيزان چون غباري در بياباني

گهي خاموش و حيران چون نگاهي بر نظرگاهي- رهي معيري

***

دلتنگ لب چوغنچه فروبسته اي هنوز

در آرزوي لعل سخنگوي كيستي؟- مشفق

***
نكردي رحم و رفتي صبر و تابم را كجا بردي؟

ز دل آسايش و از ديده خوابم را كجا بردي؟

تو روگرداندي و در چشم من تاريك شد دنيا

چه كردي بي مروت آفتابم را كجا بردي؟- لاهوتي

***

ديدن آن روي زيبا حد هر كس نيست ليك

خوش نگاهي بر رخت دزدانه گاهي مي كنم- پژمان بختياري

***

هم بدولت پشت پا زن بر سبيل، اهل فقر

هم ز فقر خويش نزد اهل دولت شرمساري-مسعود فرزاد

***

بدور زندگي نوشم شراب از خون دل اما

اگر اين باده در ساغر نميكردم چه مي كردم؟- مشفق كاشاني

***

در پرده ي نهان دلم جاي مي كني

گوئي بچشم خسته تني، خواب مي رود- سيمين بهباني

***

لب، نيك و بد دنيا ناديده كه مي خندد

چشم، آخر هر كاري پائيده كه مي گريد

صد داغ نهان دارد اين سينه كه مي خندد

صد گونه بلا ديدست اين ديده كه مي گريد- علي اشتري

***

دوستان سينه ي صاف آينه ي توفيقست

جرم ناكرده ي ما را به وفا بخشيدند- اسير

***

از شاخ عمر، مرغ جواني پريد و رفت

نگرفت انس با من و دوري گزيد و رفت

از باغ عمر آن گل نورسته ي مرا

گلچين روزگار بصد جور چيد و رفت- مويد ثابتي

***

من از جفات نترسم ولي از آن ترسم

كه عمر من بجفات اينقدر وفا نكند- اديب نيشابوري

***

جلوه گر از چهره ي پير مغان ديدم عيان

نقش هر صورت كه اندر كعبه و بتخانه بود- حبيب خراساني

***

تغافل كرد تا در آرزوي دام او بودم

كنو كز گوشه ي دامش پريدم دانه مي ريزد- عاشق اصفهاني

***

با من سخن از فرقت دلدار مگوئيد

از مرگ، سخن در بر بيمار مگوئيد

از شادي بسيار مبادا كه بميرم

با من خبر وصل به يكبار مگوئيد

اي همنفسان آمده جان بر لبم از شوق

امروز بغير از سخن يار مگوئيد- شريف قزويني

***

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

چنين كه با تو مرا تاب آشنايي نيست

به حيرتم كه چرا طاقت جدايي نيست- ميلي تركماني

***

ذره اي از نور روي تو، چو بر منصور تافت

همچو قنديلي ز دارش سرنگون آويختند- سهروردي

***

چنان زهر فراقت ريختي در ساغر عمرم

كه مرگ از تلخي آن گرد جان من نمي گردد- كليم كاشاني

***

داني كه كدامين شب و روز است كه عاشق

خشنود دلي دارد و خوش بوي مشامي

شامي كه شمال آورد از دوست نسيمي

صبحي كه صبا آورد از يار، پيامي- حريف جندقي

***

ذوق يك لحظه وصال تو به آن مي ارزد

كه كسي تا به قيامت نگران بنشيند- حسن بيك

***

صورت نبست در دل من كينه كسي

آيينه هر چه ديد، فراموش مي كند- محمدقلي سليم

***

صورت نبست در دل ما نقش هيچكس

آيينه وار، از دو جهان ساده مي رويم- يوسف بلگرامي

***

غلام خويشتنم خوانده، ماه رخساري

سياه رويي من كرد عاقبت كاري- همايون اسفرايني

***

اگرچه دست و دلي سخت ناتوان دارم

تو را نمي دهم از دست تا توان دارم- كاكايي

***

در اين زمانه رفيقي كه خالي از خلل است

صراحي مي ناب است و سفينه غزل است- حافظ

***

رم دادن صيد خود از آغاز غلط بود

حالا كه رماندي و رميديم ، رميديم- وحشي بافقي

***

سينه پر حسرتي دارم كه از اندوه او

تا به نزديك لب آرم خنده را شيون شود- نظيري نيشابوري

***

صدق ما با تو درست است چو آيينه و آب

عاشقان را دل صاف و نظر پاك يكي ست- بابافغاني شيرازي

***

قرب نيكان را نمي باشد سرايت در بدن

كز شكر شيرين نگردد گر بُود بادام تلخ- صائب

***

كجاست همنفسي ؟ تا كنار او باشي

بگويمش كه چه زود اين، دو روز فاني رفت- حسين ملك زاده

***

 

 

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

با خويش در سيتزم و از دوست درگريز

از حال من مپرس كه بسيار خسته ام- محمدعلي بهمني

( شعر کامل در وب اشعار ناب)

***

كار هركس ز پريشاني به ساماني رسيد

غير كار من كه در سامان پريشانست و بس- ساماني بختياري

***

حيف بر طالع واژون كه شباب آمد و رفت

دولتي بود كه در عالم خواب آمد و رفت- نذير لكناهوري

***

گشت كوتاه، چنان رشته مهرت كه ز دستم

شد رها عاقبت از بسكه تو بگسستي و بستم- مجمر اصفهاني

***

حق گويم و از دار نترسم، كه از اين دار

از گفتن حق بس چو مسيحا شده مصلوب- حاجب شيرازي

***

گفتي به تو گر بگذرم، از شوق بميري

قربان سرت بگذر و بگذار بميرم- صباحي بيگدلي

***

ز خاموشي بريدم من، زبان هرزه گويان را

دو لب برهم نهادم، كار شمشير دو دم كردم- مجذوب همداني

***

صياد اگر كه تير و كماني به كف نداشت

مرغي شكسته بال، ز تير و كمان نبود- حامد تبريزي

***

گفتي كه عاشق چون تويي، من در وفا كم ديده ام

خاطر به اين خوش مي كني يا اينچنين مي داني ام؟- عاشق اصفهاني

***

غم بر سر غم ريخته آنجا كه منم

دل بر سر دل ريخته آنجا كه تويي- رهي معيري

***

ندادي رخصت ديداري و دل از نوا افتاد

بلي هر دل كه دور افتد ز يادش، بينوا گردد- حامد تبريزي

***

از يار بي وفا، منما شكوه در جهان

او هم فتد درين روزگار عمر

از بخت بد، اگرچه شكايت كند

خوب و بد جهان گذرد در مدار عمر- حبيبه عامري

***

پاي بر ديده نه و از مژه ام باك مدار

زانكه در پا نرود خار چو نمناك شود- كاتبي ترشيزي

***

قامت خم مي دهد ياد از فنا، آگاه را

وقت افتادن بود،  چون مي شود ديوار كج- امين اصفهاني

***

باعبان خار ندامت به جگر مي شكند

برو اي گل، كه سزاوار همان گلچيني- شهريار

***

همه جا به بي وفايي مثلند، خوبرويان

تو ميان خوبرويان مثلي به بي فايي- هاتف اصفهاني

***

بسكه ناديدني از مردم عالم ديدم

روشنم گشت كه آسايش نابينا چيست- كليم كاشاني

***

نظر بروي نكو، گر گناه خواهد بود

چه نامه ها كه به محشر سياه خواهد بود- فكاري يزدي

***

از خوردن مي منع كنندم كه حرام است

چيزي كه در اين شهر حلالست ، كدام است- پناهي هروي

***

با وعده اي دور از وفا خرسند بودم

با هيچ هم، اي سنگدل شادم نكردي- پژمان بختياري

***

قاصد كه ازو به من خبر هيچ نگفت

گفتم كه: تو را يار مگر هيچ نگفت؟

گفتا كه: چرا، بگفتم آن گفته بگو

آهي به لب آورد و دگر هيچ نگفت- آذر بيگدلي

***

از بهر دو لقمه نان، كه هم داده توست

من منت هر ناكس دون، چند كشم؟- شيخ الاسلام حارثي

***

هر نگاهت به تنم آتش جان مي ريزد

بوسه اي ده كه بدين شعله گواهت گيرم- مهدي سهيلي

***

پروانه يك زمان دگر بيش زنده نيست

اي شمع سركشي مكن و رخ متاب از او- سلمان ساوجي

***

آگه نشد كسي ز بهار و خزان ما

مانند گلبني، كه به ويرانه گل كند- شيداي تكلو

***

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

ره به مقصود ار نبردم در طلب، نبود عجب

رهنماي خويش كردم، اين دل گمراه را- قضايي يزدي

***

چو در دام غمي افتي، پر و بال آنقدر ميزن

كه باشد قوت پرواز، اگر روزي رها گردي- كليم كاشاني

***

كاري نساخت ناله كزو خوش كنم دلي

هان! اي دعاي نيمشبي دست دست توست- ولي دشت بياضي

***

صبا برهم زد آن زلف و دلم بر گرد آن گردد

چو آن مرغي كه ويران كرده بيند، آشيانش را-ضميري اصفهاني

***

عزيز مصر شدي يوسفا! نمي داني

عزيز حق كندت يادي از پدر كردن- مهدي سهيلي

***

كامم اگر نمي دهي، تيغ بِكش ، بكُش مرا

چند به وعده خوش كنم، جان به لب رسيده را- رهي معيري

***

صبرم از دوست مفرماي كه هرگز باهم

التفاتي نبود عشق و شكيبايي را- همام تبريزي

***

چو قسمت ازلي بي حضور ما كردند

گر اندكي نه به وفق رضاست، خرده مگير- حافظ

***

عزتي داريم در شهر جنون كز راه دور

سنگ مي آيد به استقبال ما از هر طرف- غني كشميري

***

جفا كه با من دلخسته مي كني، سهل است

غرض وفاست  كه با مردم دگر نكني- هلال جغتايي

***

عشق ما پرتو ندارد، ما چراغ مُرده ايم

گرم كن هنگامه ديگر كه ما افسرده ايم- وحشي بافقي

***

صبر توقع مكن ز دل، كه نخواهند

باج ز بيچاره اي كه آه ندارد-دهقان ساماني

***

كاش مي آمد و مي ديد چو من روي تو را

آنكه ايراد جنون بر من فرزانه گرفت- حامد تبريزي

***

پدرت گوهر خود تا به زر و سيم فروخت

پدر عشق بسوزد كه در آمد پدرم- شهريار

***

با رقيبان سخن از كشتن ما مي گويد

كشتن آنست كه با غير سخن مي گويد- شوقي

***

اگر چه نيت خوبيست، زيستن، اما

خوشا كه دست، به تصميم ديگري بزنيم- قيصر امين پور

***

شكست عهد من و گفت" هر چه بود گذشت"

به گريه گفتمش:"آري، ولي چه زودگذشت"

بهار بود و تو بودي وعشق بود و اميد

بهار رفت و تو رفتي و هرچه بود گذشت-ايرج دهقان

***

عشق را چاره محال است ندانم كه چرا

بيشتر جا به دل مردم بيچاره كند؟- حسن غزنوي

***

صد شكر كه ديديم پريشانتري از خويش

زلف تو دل جمع، ز ما وام گرفته- كليم كاشاني

***

كافر عشقم اگر شيخ بخواند، غم نيست

همه دانند، كه اين طايفه بي ايمانند- فخري قاجاري

***

عندليبي را كه از گل با خيال گل خوش است

هيچ باغ دلگشايي نيست جز كنج قفس- صائب

***

صياد جفا پيشه،اسيران قفس را

اي كاش دهد رخصت فرياد و دگر هيچ- طبيب اصفهاني

***

كالاي پاك طينتي، از ما نمي خرند

اي نسلهاي تازه، شما كمتر آوريد- معيني كرمانشاهي

***

عيد آمد و ما خانه خود رانتكانديم

گردي نسترديم و غباري نفشانديم

ديديم كه در كسوت بخت آمده نوروز

از بي دلي او را ز در خانه برانديم-اخوان ثالث

***

صيد فريب خورده ي دام زمانه ام

با پاي خويش، در پي صياد رفته ام- بهمن رافعي

***

روزگاري گر بلندت كرد، دست روزگار

گاه گاهي هم به فكر مردم دل ريش باش- ژوليده

***

 

كاخي كه اشك و آه منش، با اميد ساخت

روزي خبر شدم، كه بنايش بر آب بود- گيتي ايروانلو

***

بلبل نبود عاشق گل، اين كلاه را

ما دوختيم و بر سر بلبل گذاشتيم- صابر همداني

***

روييده از كوير دلم، خوشه هاي درد

طغيان نموده در جگرم، رودهاي خون- نوذر پرنگ

***

از كاسه شكسته نخيزد صدا درست

احوال ما مپرس كه ما دل شكسته ايم- حالتي تركمان

***

 

 

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

نباشد اين قفس را وُسعت فرياد ما اي دل!

فغان بلبل شوريده در صحن چمن خوشتر(قهرمان)

***

اي عشق اگر نگيري امروز دست ما را

ما را كه مي نوازد هنگام ناتواني( سهي)

***

آسمان با دامني پر سنگ، دارد قصد ما

زين مخافت كيست ما را بر زمين فرياد رس؟( آتشي)

***

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس

گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم

این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس(مولوي)

***

غنچه خون خوردن پنهان ز دل من آموخت

گل پريشان شدن از خاطر من ياد گرفت(قهرمان)

***

آن كسي را كه تو مي جويي

كي خيال تو به سر دارد

بس كن اين ناله و زاري را

بس كن او يار دگر دارد(فروغ فرخزاد)

***

شيوه ي آزادگان در اين چمن مانند سرو

در بهار و در خزان با چشم عبرت ديدن است( محمد قهرمان)

***

گر تو مجذوب كجاآباد دنيايي، من اما

جذبه اي دارم كه دنيا را بدينجا مي كشانم( محمدعلي بهمني)

***

تو – تشنه كام به صحرا دميده!- دل خوش دار

كه ابرهاي سيه، مژده هاي باران اند( منوچهر نيستاني)

***

نه بوی گل، نه رنگ لاله از جا می‌برد ما را

به گلشن لذت ترک تماشا می‌برد ما را (صائب تبريزي)

 ***

نا کاميم اي دوست ز خودکامي توست

وين سوختگي هاي من از خامي توست

مگذار که در عشق تو رسوا گردم

رسوايي من باعث بد نامي توست(ابوسعيد ابوالخير)

***

ويران سراي ما را، تا رنگ لاله گيرد

تنها نه اشك حسرت، خون هم ببار باران!( وفا كرمانشاهي)

***

در اين گلشن كه هر مرغي پرد بر شاخسار گل

چرا بستند اين سنگيدلان بال و پر ما را( سهي)

***

زین عشق پر از فعل جهانسوز بترس

زین تیر قبا بخش کمر دوز بترس

وانگه آید چو زاهدان توبه کند

آنروز که توبه کرد آنروز بترس(مولوي)

***

روز اول تيشه با فرهاد آتشدست گفت:

سرنوشت عاشقان در خاك و خون غلطيدن است( محمد قهرمان)

***

براي مرگ جوانم، براي ماندن پير

بگو چگونه كنم اين شگفت را تفسير؟

زمين به دام گل و سبزه گيردم كه: بمان

زمانه ام به گلو نيشتر زند كه: بمير!( آتشي)

***

"صدايي از صداي عشق خوشتر نيست"  حافظ گفت

اگرچه بر صدايش زخم ها زد تيغ تاتاري(محمدعلي بهمني)

***

گلهاي اين چمن را يارب چرا نمانده است

رنگي ز آشنائي بوئي ز مهرباني(سهي)

***

ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد

که در دل هر چه دارد خاک، از باران شود پیدا (صائب تبريزي)

 ***

بار غم جهاني ست بر دوش ناتوانم

هر چند بر تن من جان مي كَند گراني(سهي)

***

گيرم ز سازگاري طالع قفس شكست

بال و پر شكسته كجا مي برد مرا(محمد قهرمان)

***

هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس

زانسان شده‌ام بی سر و سامان که مپرس

ای مرغ خیال سوی او کن گذری

وانگه ز منش بپرس چندان که مپرس(مولوي)

***

دويديم يك عمر و هنگام رفتن

به جز بار حسرت نبستيم باري(سهي)

***

 می‌کند روز سیه بیگانه یاران را ز هم

خضر در ظلمات می‌گردد ز اسکندر جدا (صائب تبريزي)

***

چه مي پرسي از درد جانسوز پيري

خزاني ست كز پي ندارد بهاري( سهي)

***

مرا كمان اجل بسكه تيرباران كرد

ز مو به موي تنم مي دمد جوانه ي تير(آتشي)

***

گردون چو دايه ي پير بي مهر بود و بي شير

شد زهر، خردسالي، زين سالخورد ما را (محمد قهرمان)

***

 چه زيبا مي شود دنيا براي  من اگر روزي

تو از آني كه هستي، اي معما! پرده برداري( محمدعلي بهمني)

***

نشاط دهر به زخم ندامت آغشته است

شراب خوردن ما شیشه خوردن است اینجا (صائب تبريزي)

 ***

به شبهاي سياه هجر يا رب مبتلا گردد

سهي هر كس جدا كرد از برما دلبر ما را( سهي)

***

هزار تير، يكي كارگر نشد از مرگ

مگر كه همت يار از كمر كشد شمشير( آتشي)

***

با هر که نشینی و قدح نوش کنی

از رشک مرا خراب و مدهوش کنی

گفتی که چو می خورم تو را یاد کنم

ترسم که شوی مست و فراموش کنی(هلالي جغتايي)

***

آن دل که من آن خویش پنداشتمش

بالله بر هیچ دوست نگذاشتمش

بگذاشت بتا مرا و آمد بر تو

نیکو دارش که من نکو داشتمش(مولوي)

***

 

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

اميد سبز شدن نيست باغ سوخته را

گرفتم آنكه ببارد بهار بر من و تو( محمد ذكائي)

***

قفس بي در گردون چه تماشا دارد؟

سير در باغ دل خود كن و از لانه مرو(محمد قهرمان)

***

بي گمان هرگز كسي چون من نكرد

خويشتن را مايه آزار خويش(فروغ فرخزاد)

***

آه از شوخي چشم تو كه خونريز فلك

ديد اين شيوه مردم كُشي و ياد گرفت(ابتهاج)

***

شو سبك جاني بياموز از نسيم خوش نفس

خستگان را مي نواز، اما مرنج از خار و خس( منوچهر آتشي)

***

به سكه هاي محبت مرا فريب مده

چراغ سوخته را نذر آفتاب مكن

مرا به زندگي هر درخت، پيونديست

از اين بهار هراسان، دريغ آب مكن( سياوش مطهري)

***

تنم ضعيف و دلم تنگ و جان غمين باشد

سزاي آنكه دهد دل به عشق، اين باشد(محمد قهرمان)

***

در دل هنوز دارم تصويري از جواني

اين آخرين فروغست از شمع زندگاني

ما را سهي ز دنيا از هرچه بود نعمت

چيزي نماند بر جاي جز يادي از جواني( سهي)

***

زدست ديده و دل هر دو فرياد

که هر چه ديده بيند دل کند ياد

بسازم خنجري نيشش ز فولاد

زنم بر ديده تا دل گردد آزاد(باباطاهر)

***

نسیم صبح از تاراج گلزار که می‌آید؟

که مرغان کاسهٔ دریوزه کردند آشیانها را (صائب تبريزي)

 

كوردل بي بهره است از فيض درك اهل راز

چشمه خورشيد بر خفاش تاريك است و بس( آتشي)

***

شب تاريک و سنگستان و مو مست

قدح از دست مو افتاد و نشکست

نگهدارنده‌اش نيکو نگهداشت

وگرنه صد قدح نفتاده بشکست(باباطاهر)

***

گفتم كه مرا نيز دلي بود ازين پيش

خنديد كه غارتگر دلهاست نگاهم!(محمدقهرمان)

***

منم و شمع دل سوخته يا رب مددي

كه دگر باره شب آشفته شد و باد گرفت(ابتهاج)

***

از روز قیامت جهان‌سوز بترس

وز ناوک انتقام دلدوز بترس

ای در شب حرص خفته در خواب دراز

صبح اجلت رسید از روز بترس(مولوي)

***

 

از بس که شکستم و ببستم توبه

فرياد همي کند ز دستم توبه

ديروز به توبه اي شکستم ساغر

و امروز به ساغري شکستم توبه(ابوسعيد ابوالخير)

***

در پيش پاكبازان از شرم آب گشتيم

 يارب حقيقتي بخش عشق مجاز ما را(محمد قهرمان)

***

چه سالها كه زمين بي من و تو خواهد گشت

كه صيد مي رهد از دام و، دام مي ماند!

از اين تردد دايم- كه در نظر جاري-

كدام منظره اي مستدام مي ماند؟( منوچهر نيستاني)

***

فغان کز پوچ مغزی چون جرس در وادی امکان

سرآمد عمر در فریاد بی‌فریادرس مارا (صائب تبريزي)

***

بشب نشيني خرچنگ هاي مردابي

چه گونه رقص كند ماهي زلال پرست

رسيده ها چه غريب و نچيده مي افتند

به پاي هرزه علف هاي باغ كال پرست( محمدعلي بهمني)

***

اميدها كه به دل داشتيم – مي بيني؟

كه ساقه هاي لگد كوب روزگاران اند...( منوچهر نيستاني)

***

بس ناروا كه ديديم، ديگر بس است يا رب

در خواب غفلت افكن چشمان باز ما را(قهرمان)

***

تک بیتی دو بیتی رباعی های ناب ناب ناب

 

***

گفتي برو، وليك نگفتي كجا رود

اين مرغ پر شكسته كه آزاد مي كني(سيمين بهبهاني)

***

تشنه ي خون زمين است فلك وين مه نو

كهنه داسي است كه بس كشته درود اي ساقي(ابتهاج)

***

در عهد معالجات تو بیماری

بیکار شد از شیوه خلق آزاری

نی از پی آزار به سوی تو شتافت

آمد که شکایت کند از بیکاری(وحشي بافقي)

***

درون سينه من، اعتقاد معجره را

دوباره زنده كند، دست پر محبت تو

فداي اين دل تنگم كه بي اشاره ي تو

غبار ره شد و راضي نشد به زحمت تو!( عمران صلاحي)

***

من آن درخت غمينم به خشكسالي مهر

كه دست هيچكسش جز تبر به گردن نيست( سياوش مطهري)

***

سيماي مسيحايي اندوه تو، اي عشق!

در غربت اين مهلكه، فرياد رسم بود( مشيري)

***

دست از جهان بشوی که اطفال حادثات

افشانده‌اند میوهٔ این شاخ پست را (صائب تبريزي)

***

نمي ترسم كه چون پروانه مي سوزم ولي ترسم

كه از كويش برد باد صبا خاكستر ما را( سهي)

***

به لب چشمه سر شب به شتاب آمده بود

كوزه بر دوش پي بردن آب آمده بود

عصمتش راه به هر دزد نگاهي مي بست

گرچه سكر آور و سرمست و خراب آمده بود( خسرو احتشامي)

***

گه در پی آزار دل رنجوری

گه بر سر بیداد من مهجوری

شوخی و به حسن خویشتن معذوری

بر عاشق خود هرچه کنی معذوری(هلالي جغتايي)

***

 همچو اشك از نظر اي گوهر يكدانه مرو

مردم ديده ي من باش و ازين خانه مرو

جز دل آزاري ازين گنبد گردنده كه ديد؟

از حريم صدف اي گوهر يكدانه مرو(محمد قهرمان)

***

اين لب و جام پي گردش مي ، ساخته اند

ورنه بي مي ز لب و جام چه سود اي ساقي(ابتهاج)

***

به قبرستان گذر کردم صباحي

شنيدم ناله و افغان و آهي

شنيدم کله‌اي با خاک مي‌گفت

که اين دنيا نمي‌ارزد بکاهي(باباطاهر)

***

ننوازي بسر انگشت مرا، ساز خموشم

زخمه بر تار دلم زن كه در آري بخروشم

چون صدف مانده تهي سينه ام از گوهر عشق

ساز كن ساز غم امشب كه سراپا همه گوشم(سيمين بهبهاني)

***

هميشه عشق به مشتاقان پيام وصل نخواهد داد

كه گاه پيرهن يوسف كنايه اي از كفن دارد( حسين منزوي)

***

سهل باشد گر بميرم، ليك بعد مرگ هم

بيم آن دارم كه بينم باز خواب زندگي( آذر تبريزي)

***

پس دهي هر چه كه گيري، ولي از ما بپذير

زورقي را كه شكسته ست ز صد جا، دريا(پرتو كرمانشاهي)

***

سَر فريبِ مَنَش نيست، ليك خواهد كُشت

مرا به غمزه ي لبخندِ ناشيانه زدن(منوچهر آتشي)

***

تا كار ما را به دست دل درد جوي ماست

تير بلا و سيل حوادث بسوي ماست(مفتون اميني)

***

در پنجهٔ غیر پنجه کردن تا کی؟

سیم از پولاد رنجه کردن تا کی؟

گل را به گیاه دسته بستن تا چند؟

جان را به اجل شکنجه کردن تا کی؟(هلالي جغتايي)

***

باز لب هاي عطش كرده من

عشق سوزان تو را مي جويد

مي تپد قلبم و با هر تپشي

قصه عشق تو را مي گويد(فروغ فرخزاد)

***

طاعت زهاد را می‌بود اگر کیفیتی

مهر می‌زد بر دهن خمیازهٔ محراب را (صائب تبريزي)

***

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

اجل خندان رسيد و اشكريزان رفت و بخشودم

فغان كاين دزد هم بر پوچي كالاي من گريد(اخوان)

***

از دل اي آفت جان صبر توقع داري

مگر اين كافر ديوانه به فرمان است

آنچه گفتند ز مجنون و پريشاني او

در غمت شمّه اي از حال پريشان من است( عماد خراساني)

***

یوسف ما ز تهیدستی خلق آگاه است

به چه امید به بازار رساند خود را؟ (صائب تبريزي)

***

دل بُردي از من به يغما، اي ترك غارتگر من

ديدي چه آوردي اي دوست از دست دل، بر سر من

عشق تو در دل نهان شد، دل زار و تن ناتوان شد

رفتي چو تير و كمان شد، از بار غم پيكر من( صفاي اصفهاني)

***

مي كشد هر جا كه مي خواهد دل خودسر مرا

اين بلاي جان ز خود بي اختيارم كرده است(سهي)

***

 ای کرده فلک به خون من نامزدت

دیدار نکو داده و برده خردت

ز اقبال قبول تو و ز ادبار ردت

من خود رستم وای تو و خوی بدت(سنايي)

***

ضیافتی که در آنجا توانگران باشند

شکنجه‌ای است فقیران بی‌بضاعت را (صائب تبريزي)

***

بگريه گفتمش: " از بوسه اي دريغ مدار"

بخنده گفت كه:"اين باده را بخواب بنوش"(مشيري)

***

آهنگ سفر می‌کند آن ماه عذار

ای جان که نفس گیر شدی ناله برآر

در محملش آویز دلا همچو جرس

وزناله و فریاد زبان باز مدار(وحشي بافقي)

***

در آستان خرابات خاك راه شدم

بسوزد اين دل غافل چه ها كه با من كرد(نصرت رحماني)

***

ديدي آن يار كه بستيم صد اميد در او

چون به خون دل ما دست  گشود اي ساقي(ابتهاج)

***

لبي بزن به شراب من اي شكوفه ي بخت

كه مي خوش است كه با بوي گل درآميزد!(مشيري)

***

ديگر از ديدن چشمان سيه مي ترسم

كه سيه چشم مهي با نگهي زد راهم(اخوان)

***

ای هم‌نفس چند، که یارید به من

عاشق شده‌ام، مرا گذارید به من

چندم گویید کز فلان دل بردار

من دانم و دل، شما چه دارید به من؟(هلالي جغتايي)

*** 

حاجتي نيست كه آزار دهد كس ما را

اين كه زنداني خاكيم همين بس ما را(سهي)

***

دستی که حمایل تو بودی پیوست

پایی که مرا نزد تو آوردی مست

زان دست بجز بند ندارم بر پای

زان پای بجز باد ندارم در دست(سنايي)

***

از جان خود شدم سير، بودم جوان شدم پير

از بس درين گلستان مرگ جوانه ديدم(محمد قهرمان)

***

به دشواری زلیخا داد از کف دامن یوسف

به آسانی من از کف چون دهم دامان فرصت را؟ (صائب تبريزي)

***

دلا!

زمانه نوحه سرا شد، ترانه ماند يتيم

چه جاي شور وشر، آتش مشو! زبانه مگير(آتش)

***

چه دل گرفته هوائي چه پا فشرده شبي

كه يك ستاره ي لرزان در آسمانش نيست!

كبوتري كه در اين آسمان گشايد بال

دگر اميد رسيدن به آشيانش نيست(مشيري)

***

به غنچه اي كه ز سوداي دل فسرد چو من

دم مسيح نسيم سحر چه كار كند؟(آذر تبريزي)

***

 

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

دعوی سوختگی پیش من ای لاله مکن

می‌شناسد دل من بوی دل سوخته را (صائب تبريزي)

***

اگر رطل دمادم مي كشم من

ز دست ساقي غم مي كشم من

بپوش اي ديده! چشم از هر چه بيني

مگر از دستِ تو كم مي كشم من؟(اخوان)

***

هر چه از بار پيري ناتوانتر مي شود

اي دريغا آرزوي دل جوانتر مي شود(سهي)

***

یاران کهن، که بنده بودم همه را

بند جفای خود شنودم همه را

زنهار! از کس وفا مجویید که من

دیدم همه را و آزمودم همه را(هلالي جغتايي)

***

به كودكي شدم از عمر نااميد و چه زود!

خيال عشق به پيرانه سر رسيد و چه دير!( آتشي)

***

من بودم و دوش آن بت بنده نواز

از من همه لابه بود و از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

شبرا چه گنه حدیث ما بود دراز(مولوي)

***

 سینه‌ها را خامشی گنجینهٔ گوهر کند

یاد دارم از صدف این نکتهٔ سربسته را (صائب تبريزي)

***

روزي به پير ميكده گفتم كه "عمر چيست؟"

چشمي به روي هم زد و گفتا كه:"هان گذشت"(نصرت رحماني)

***

اي اميد جان گفتي چيست آرزوي تو؟

گر وصال ممكن نيست، ترك آرزو كردن( محمد قهرمان)

***

اي دل غمِ عشق ديدي، جان دادي و غم خريدي

كفر و گلِ و جهل و جسمت، دين و دل و عقل و جان شد( صفاي اصفهاني)

***

آن صيد تير خورده ي از باغ رفته ام

كز خون نوشته ام به چمن يادگار خويش( عماد خراساني)

***

ساده لوحان جنون از بیم محشر فارغند

بیم رسوایی نباشد نامهٔ ننوشته را (صائب تبريزي)

***

 نیلوفر و لاله هر دو بی‌هیچ سبب

این پوشد نیل و آن به خون شوید لب

می‌شویم و می‌پوشم ای نوشین لب

در هجر تو رخ به خوان و از نیل سلب(سنايي)

***

طوفان بتكاند مگر اميد! كه صد بار

عيد آمد و ما خانه ي خود را نتكانديم(اخوان-اميد)

***

هر کس که می عشق به جامش کردند

از دردی درد تلخ‌کامش کردند

گویا همه غمهای جهان در یک جا

جمع آمده بود، عشق نامش کردند(هلالي جغتايي)

***

فرق نيك و بد نداند بسكه نَفس سركِشم

هرچه نازش مي كِشم نامهربانتر مي شود(سهي)

***

دنياي كج مداري است، آشفته روزگاري است

هر رنگ مي توان ديد، در اين زمانه ديدم( محمد قهرمان)

***

قفس به وسعت دنيا اگر بود قفس است

چنانكه مرغ گرفتار اگر هماي، اسير(آتشي)

***

مراد من ز چه پرسي به عشوه هاي كلام؟

سوال چشم تو گوياست، چون جواب در اوست(نادر نادر پور)

***

چه كرد، اي مهربان ترساي پير ميفروش، امشب

مي، گرم و سپيدت با دل سرد و سياه من

كه چون آتش به مجمر سوزم و چون مي به خم جوشم

پرند از آشيان دل كبوترهاي آه من(اخوان)

***

گفتم كه :" عشق چيست؟" تهي كرد جام و گفت:

"بر هر كسي به شيوه اي اين داستان گذشت"(نصرت رحماني)

***

زین سنگدلان نشد دلی نرم هنوز

زین یخ‌صفتان یکی نشد گرم هنوز

نگرفت دباغت آخر این چرم هنوز

نگرفت یکی را ز خدا شرم هنوز(مولوي)

***

عادتم شده در عشق، گاه گفتگو كردن

خنده بر لب آوردن،گريه در گلو كردن( محمد قهرمان)

***

تا کی دلت از چرخ حزین خواهد بود؟

با محنت و درد هم‌نشین خواهد بود

خوش باش که روزگار پیش از من و تو

تا بود چنان بود و چنین خواهد بود(هلالي جغتايي)

***

رفتم كمر كنم راست، اما نيامد از من

تا بار زندگي را بر روي شانه ديدم( محمد قهرمان)

***

به سنگساري من اي طلسم كور مكوش

چراغ سوخته را بيمي از شكستن نيست( سياوش مطهري)

***

پشيمانم كه دل دادم به محبوب دل آزاري

كه از طفلي نمي داند بهاي گوهر ما را( سهي)

***

نه چون شمعم كه شب گريد ولي آرام گيرد روز

كه چشمم شب به روز و روز بر شب هاي من گريد(اخوان)

***

هر بار قاصدي از ره آمد دلم تپيد

دردا خموش آمد و از آستان گذشت(نصرت رحماني)

***

ای چرخ مرا دلی ست بیداد پسند

بیمم دهی از سنگ حوادث تا چند

من شیشه نیم که بشکند سنگ توام

مرغ قفسم که گشتم آزاد ز بند(وحشي بافقي)

***

آن ابر سركشم كه به لحظه خيرگي

باريده ام تگرگ به باغ و بهار خويش( عماد خراساني)

***

بسكه با من نفس دون ناسازگار افتاده است

هر چه من ناكامتر او كامران تر مي شود(سهي)

***

از هر طرف كماني است پيوسته در كمينم

هرجا كه ايستادم خود را نشانه ديدم(محمد قهرمان)

***

مگر ابر بهار امشب، غمي چون من به دل دارد

كه مي خواهد بدينسان تا سحر همپاي من گريد(اخوان)

***

گفتي که فلان ز ياد ما خاموش است

از باده عشق ديگري مدهوش است

شرمت بادا، هنوز خاک در تو

از گرمي خون دل من در جوش است(ابوسعيد ابوالخير)

***

 

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

بازگشتم امشب از ميخانه اما مست مست

سر درون سينه و تنهاي تنها، مست مست

در ميان كوچه ها افتان و خيزان چون نسيم

جامه وارون كرده و شيداي شيدا، مست مست(معيني كرمانشاهي)

***

دارم اميد كه از راحت دل دور شود

آنكه اي راحت دل از تو جدا كرد مرا(ورزي)

***

ما را دگر چه چشم اميدي ز پيري است

كز پيش من جواني با چشم تر گذشت(نظام وفا)

***

گفتمش سير ببينم مگر از دل برود

و آنچنان پاي گرفتست كه مشكل برود(سعدي)

***

همچو رگبار بهاري كه بدريا ريزد

عشق خود را به دل غرقه بطوفانم زد

از غم و درد تو اي عمر چه كم داشت دلم

باز درد دگري آمد و برجانم زد(ابوالحسن ورزي)

***

تغافل برد از حد شوخ چشم من، نمي داند

جفا قدري، ستم حدي و ناز اندازه اي دارد(مجذوب تبريزي)

***

جام باده سرنگون و بسترم تهي

سر نهاده ام به روي نامه هاي او

سر نهاده ام كه در ميان اين سطور

جستجو كنم نشاني از وفاي او(فروغ فرخزاد)

***

تا در اين دريا نترسانند از توفان مرا

غوطه ور گشتم چو ماهي در دل غرقابها(ورزي)

***

تو مرد صحبت دل نيستي چه مي داني

كه سر بجيب كشيدن چه عالمي دارد؟(صائب)

***

به دل هر راز گفتم بر لب آوردش دم ديگر

چه سازم تا بدست آرم جز اين دل محرم ديگر(لاهوتي)

***

دل بزلف تو گرفتار و من اندر پي دل

مي كشم ناله و خلقي نگران من و دل_(ابوتراب جلي)

***

با رفيقان ريائي زندگي كردن خطاست

شمع راه كس نمي گردند اين شبتابها(ورزي)

***

افزوده غمي چون بغم ديگرم امشب

زنهار مگيريد ز كف ساغرم امشب

بر خرمن من دوش زدي آتش و رفتي

بودت گذري كاش بخاكسترم امشب(طبيب اصفهاني)

***

به چشمي خيره شد شايد بيابد

نهانگاه اميد و آرزو را

دريغا ، آن دو چشم آتش افروز

به دامان گناه افكند او را(فروغ فرخزاد)

***

دردا كه عروس هنر و دانش و دين را

از حرص و هوس در صف پيكار كشيديم(رعدي)

***

گر آزارم دهي كز حلقه ي عشق تو بگريزم

ندارد تاب رفتن ناتوان پائي كه من دارم(آزاده)

***

بكويت با دل شاد آمدم با چشم تر رفتم

بدل اميد درمان داشتم درمانده تر رفتم

بپايت ريختم اشكي و رفتم در گذر از من

از اين ره بر نمي گردم كه چون شمع سحر رفتم(ه.ا.سايه)

***

مغني ميگساري مي كند ساقي نوا سازي

از اين شادي كه در بزم حسودان شيونست امشب( نظيري نيشابوري)

***

شاد و رقصان كشتي اندر سينه ي طوفان بريم

موج پندارد كه ما در اضطراب افتاده ايم

زندگي آشفته خوابي و پريشان دفتري است

ما پريشان گو در اين آشفته خواب افتاده ايم( رعدي)

***

گر شرر افشان شود خشم خداوند عشق

سود نبخشد دگر رو بخدا كردنت(رعدي آذرخشي)

***

من تني رنجور و بار هجر سنگين است و سخت

رحمي اي نامهربان بالله توانائيم نيست( جليلي-بيدار)

***

بر سر گذشت خويش بتلخي گريستم

از ديده بود هرچه كه ما را به سر گذشت(يگانه)

***

عاقبت بند سفر پايم بست

مي روم ، خنده به لب ، خونين دل

مي روم از دل من دست بدار

اي اميد عبث بي حاصل(فروغ فرخزاد)

***

غصه هست و بيماري، بي كسي، پريشاني

از براي آزارم درد عشق، تنها نيست(ورزي)

***

اي كاش پاي بند قفس بود جان من

تا وا رهد دل از غم بي آشيانيم

از زندگي ملولم و در خويشتن اسير

اي مرگ همتي كه ز خود وارهانيم؟(بهادر يگانه)

***

آبادي دل را ز كه جويم كه همه خلق

دانند كه اين خانه ز بنياد، خراب است(ورزي)

***

آن دل که تو ديده اي، ز غم خون شد و رفت

وز ديده ي خون گرفته بيرون شد و رفت

روزي به هواي عشق، سيري مي کرد

ليلي صفتي بديد و مجنون شد و رفت(ابوسعيد ابوالخير)

***

حكايت ها كه بعد از من تو خواهي گفت با خاكم

كنون تا زنده ام بيني بگوبا جان غمناكم(طبيب اصفهاني)

***

ساقيا بر سر جان بار گرانست تنم

باده ده باز رهان يكنفس از خويشتنم

من از اين هستي خود سخت به جان آمده ام

تو چنان بيخبرم كن كه ندانم كه منم(همام تبريزي)

***

با تهیچشمان چه سازد نعمت روی زمین؟

سیری از خرمن نباشد دیدهٔ غربال را (صائب تبريزي)

***

كمند زلف بتي گردنم ببست به موئي

چنان كشيد كه زنجير صد علاقه گسستم

نه شيخ مي دهدم توبه و نه پير مغان مي

زبسكه توبه نمودم ز بسكه توبه شكستم(هماي جندقي)

***

يارب اين شهر چه شهريست كه صد يوسف دل

به كلافي بفروشند و خريداري نيست(هماي شيرازي)

***

انديشه نمودم كه كشم ابروي آنشوخ

انديشه چو كج بود كمان وار كشيدم

سحر قلمم بين كه كشيدم چو دو چشمش

گفتي بفسون نقش دو سحار كشيدم(فرصت شيرازي)

***

چرخ را آرامگاه عافیت پنداشتم

آشیان کردم تصور، خانهٔ صیاد را (صائب تبريزي)

***

شیوهٔ خوش منظران چهره نشان دادن است

پیشهٔ اهل نظر دیدن و جان دادن است

چون به لبش میرسی جان بده و دم مزن

نرخ چنین گوهری نقد روان دادن است(فروغي بسطامي)

***

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب - عارفانه ها

 

عارفانه ها

***

مرا غرض ز نماز آن بود كه پنهاني

حديث درد فراق تو با تو بگذارم

وگرنه اين چه نمازي بود كه من با تو

نشسته روي بمحراب و دل ببازارم؟(مولوي)

***

از واقعه اي تو را خبر خواهم کرد

و آنرا به دو حرف مختصر خواهم کرد

با عشق تو در خاک نهان خواهم شد

با مهر تو سر ز خاک بر خواهم کرد(ابوسعيد ابوالخير)

***

دی پیر مغان، آتش صحبت افروخت

ایمان مرا دید و دلش بر من سوخت

از خرقهٔ کفر، رقعه‌واری بگرفت

آورد و بر آستین ایمانم دوخت(شيخ بهايي)

 ***

عمری که صرف عشق نگردد بطالت است

راهی که رو به دوست ندارد ضلالت است

من مجرم محبت و دوزخ فراق یار

واه درون به صدق مقالم دلالت است(فروغي بسطامي)

***

ای در دل من رفته چو خون در رگ و پوست

هرچ آن به سر آیدم ز دست تو نکوست

ای مرغ سحر تو صبح برخاسته‌ای

ما خود همه شب نخفته‌ایم از غم دوست(سعدي)

***

وصل تو کجا و من مهجور کجا

دردانه کجا، حوصله مور کجا

هر چند ز سوختن ندارم باکي

پروانه کجا و آتش طور کجا(ابوسعيد ابوالخير)

***

ای خوشا وقتی که بگشایم نظر در روی دوست

سر نهم در خط جانان جان دهم بر بوی دوست

من نشاطی را نمی‌جویم به جز اندوه عشق

من بهشتی را نمی‌خواهم به غیر از کوی دوست(فروغي بسطامي)

***

روزي گه چراغ عمر خاموش شود

در بستر مرگ عقل مدهوش شود

با بي دردان مکن خدايا حشرم

ترسم که محبتم فراموش شود(ابوسعيد ابوالخير)

***

در میکده دوش، زاهدی دیدم مست

تسبیح به گردن و صراحی در دست

گفتم: ز چه در میکده جا کردی؟ گفت:

از میکده هم به سوی حق راهی هست(شيخ بهايي)

***

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است

بردار ز رخ پرده كه مشتاق لقائيم(مولوي)

***

از بار گنه شد تن مسکينم پست

يا رب چه شود اگر مرا گيري دست

گر در عملم آنچه تو را شايد نيست

اندر کرمت آنچه مرا بايد هست(ابوسعيد ابوالخير)

***

تک بیت ها و دوبیتی ها و رباعی های ناب ناب ناب

 

***

سوز دل یعقوب ستمدیده ز من پرس

کاندوه دل سوختگان سوخته داند

هر گه که بسوزد جگرم دیده بگرید

وین گریه نه آبیست که آتش بنشاند(سعدي)

***

نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل

بنال بلبل بی دل که جای فریادست(حافظ)

***

به رنگ زرد قناعت کن از ریاض جهان

که رنگ سرخ به خون جگر شود پیدا (صائب تبريزي)

***

تو گفتی راه عشق از فتنه پاکست

چو دیدم، پرتگاهی خوفناکست!!(پروين)

(كامل در وب اشعار ناب)

***

اگر از خویشتنم هیچ نمی‌آید یاد

دوستان عیب مگیرید که بی خویشتنم

می‌نوشتم سخنی چند ز درد دل خویش

دفتر از خون دلم پر شد و تر شد سخنم(خواجوي كرماني)

***

مانم به آبگينه حبابي مست

در كلبه ئي، گرفته، سيه، تاريك:

لرزم، چو عابري گذرد از دور

نالم، نسيمي ار وزد از نزديك(شاملو)

***

مکن تکلیف همراهی به ما ای سیل پا در گل

که دست از جان خود شستن به دریا می‌برد ما را (صائب تبريزي)

***

ایکه گفتی که بغربت چه فتادی خواجو

چکنم دور فلک دور فکند از وطنم

در پی جان جهان گرد جهان می‌گردم

تا که پوشد سر تابوت و که دوزد کفنم(خواجوي كرماني)

***

سوی خلوت سرای طبع شدم

یابم از غم مگر سبک‌باری

دیدم آن خانه را ز ویرانی

جغد دارد هوای معماری(هاتف اصفهاني)

***

هر چند بشکستی دلم از حسرت پیمانه‌ای

اما دل بشکسته‌ام نشکست پیمان تو را (فروغي بسطامي)

***

در طریقت، بار هر کس را که نگرفتم به دوش

چون گشودم چشم بینش، بار بر دل شد مرا (صائب تبريزي)

***

اگر در وادی عشقت دل از ظلمت کشد لشگر

شکوهٔ لشگر دل را به زور یک نگه بشکن(محتشم كاشاني)

***

آینه از زر توان کرد از پی زینت ولیک

بهر رو دیدن نشاید کردن از زر آینه(صيف فرغاني)

***

منش آموختم آئین محبت لیکن

او شد استاد دل آزاری و بیدادگری(شهريار)

***

دست بردار كه گر خاموشم

با لبم هر نفسي فرياد است

به نظر هر شب و روزم سالي است

گرچه خود عمر به چشمم باد است(شاملو)

***

سرو آزادم و سر بر فلک افراشته ام

 

بی ثمر بین که ثمردارد از این بی ثمری(شهريار)

***

غم زخوی خویش دارد خاطر غمناک ما

نم زجوی خویش دارد دیده نمناک ما(فيض كاشاني)

***

چرا اميد بر عشقي عبث بست ؟

چرا در بستر آغوش او خفت ؟

چرا راز دل ديوانه اش را

به گوش عاشقي بيگانه خو گفت ؟(فروغ فرخزاد)

***

از جوانی نیست غیر از آه حسرت در دلم

نقش پایی چند از ان طاوس زرین بال ماند(صائب)

***

ای فراموشی ‌کجایی تا به فریادم رسی

باز احوال دل غم‌پرورم آمد به یاد(يبدل)

***

چو نهادم سر هستی چه کشم بار کهی را

چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را ( مولونا)

***

خوشا به حالتان كه مي توانيد گريه كنيد بخنديد

همين است

براي زندگي بيهوده دنبال معناي ديگري نگرديد

و...( حسين پناهي)

***

ای جوان ترک وش میر کدامین لشکری

ای خوشا آن کشوری کانجا تو صاحب کشوری(وحشي بافقي)

***

هزاران شعر و سرودم را‎

به درياى آرزو افكندم‎

باشد كه اين بلم هاى كوچك

به ساحل وطن برسانندم. (‍ژاله اصفهاني)
***

ای کبک شکار نیست جز باز ترا

بر اوج فلک باشد پرواز ترا

زان می‌نتوان شناختن راز ترا

در پرده کسی نیست هم آواز ترا(سنايي)

***

پاييز،اي مسافر خاك آلود

در دامنت چه چيز نهان داري؟

جز برگ هاي مرده و خشكيده

ديگر چه ثروتي به جهان داري؟(فروغ)

***

آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست

وان کت کلهی نهاد طرار تو اوست

آنکس که ترا بار دهد بار تو اوست

وآنکس که ترا بی تو کند یار تو اوست(سنايي)

***

امشب به قصه دل من گوش مي كني

فردا مرا چو قصه فراموش مي كني(فروغ فرخزاد)

***

گر يار مرا ديدي به خلوت

بگو اي بي‌وفا اي بيمروت

گريبانم ز دستت چاک چاکو

نخواهم دوخت تا روز قيامت(باباطاهر)

***

با علم اگر عمل برابر گردد

کام دو جهان تو را ميسر گردد

مغرور مشو به خود که خواندي ورقي

زان روز حذر کن که ورق بر گردد(ابوسعيد ابوالخير)

***

***

نخل امید مرا جز بار دل حاصل نبود

حیف ازان عمری که صرف باغبانی شد مرا (صائب تبريزي)

***

(دوستان با پوزش از شما عزيزان مدت كمي نخواهم بود)

تک بیتی دو بیتی رباعی های ناب ناب ناب

 

***

در بهار عمر خود چون باز كردم ديده را

همچو نرگس روزگار من به حيراني گذشت(ابولحسن ورزي)

***

يكجام نوش كردي و مشتاق ديدمت

جامي دگر بنوش كه شيدا ببينمت

منشين گران و جامه سبك ساز و رقص كن

رقصي چنان كه آفت دلها ببينمت(مفتون اميني)

***

شور ترانه از غزل من طلب مكن

زيرا كه رنج عمر، نوايم شكسته است(ورزي)

***

خود را بكش اي بلبل از اين رشك كه گل را

با باد صبا وقت سحر جلوه گري بود(حافظ)

***

در این اتاق تهی پیکر

                        انسان مه آلود !

نگاهت به حلقه کدام در آویخته ؟(سهراب)

***

آن که در عشق سزاوار سر دار نشد

هرگز از حالت منصور خبردار نشد

نقشی از پرده ایجاد پدیدار نشد

کز تماشای رخت صورت دیوار نشد(فروغي بسطامي)

***

روزها در حسرت فردا بسر شد اي دريغ

ديگر از عمرم همين امروز و فردا مانده است(ابوالحسن ورزي)

***

با تو زين سهمگين توفان

كاش ياراي گفتنم باشد(فروغ فرخزاد)

***

نگارم گر به چین با طرهٔ پرچین شود پیدا

ز چین طرهٔ او فتنه‌ها در چین شود پیدا

کی از برج فلک ماهی بدین خوبی شود طالع

کی از صحن چمن سروی بدین تمکین شود پیدا(فروغي بسطامي)

***

وادی پیموده را از سر گرفتن مشکل است

چون زلیخا، عشق می‌ترسم جوان سازد مرا (صائب تبريزي)

***

خوش آن که ره عشق بتی پیماید

برخاک رهش روی ارادت ساید

یک سو نظرش که غیر پیدا نشود

دل در طرفی که یار کی می‌آید(وحشي بافقي)

 ***

در بياباني كه از هر باد صد طوفان بپاست

جمع چون خرمن نشستم تا پريشانم كنند(ورزي)

***

نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز

خواهی بکشم به هجر و خواهی بنواز

ور بگریزم ز دست ای مایهٔ ناز

هر جا که روم پیش تو می‌آیم باز(سعدي)

***

می‌خواست فلک که تلخ کامم بکشد

ناکردهٔ می طرب به جامم، بکشد

بسپرد به شحنه فراق تو مرا

تا او به عقوبت تمامم بکشد(وحشي بافقي)

***

در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست

شادی و نشاط در بنی‌آدم نیست

آن کس که درین زمانه او را غم نیست

یا آدم نیست، یا از این عالم نیست(هلالي جغتايي)

***

اینجا همه هر لحظه می پرسند :

(( حالت چطور است؟ ))

اما کسی یک بار از من نپرسید

(( بالت . . . ))

قيصر امين پور

***

برنمی‌آیم به رنگی هر زمان چون نوبهار

سرو آزادم که دایم یک قبا باشد مرا (صائب تبريزي)

 ***

دردا که اسیر ننگ و نامیم هنوز

در گفت و شنید خاص و عامیم هنوز

شد عمر تمام و ناتمامیم هنوز

صد بار بسوختیم و خامیم هنوز(هلالي جغتايي)

***

هر چه کردم به ره عشق وفا بود، وفا

وانچه دیدم به مکافات جفا بود ، جفا

شربت من ز کف یار الم بود، الم

قسمت من ز در دوست بلا بود، بلا(فروغي بسطامي)

 ***

نیست جز پاکی دامن گنهم چون مه مصر

کو عزیزی که برون آورد از بند مرا؟ (صائب تبريزي)

 ***

مجنون به من بی سر و پا می‌ماند

غمخانهٔ من به کربلا می‌ماند

جغدی به سرای من فرود آمد و گفت

کاین خانه به ویرانه ما می‌ماند(وحشي بافقي)

***

گویند که راستی چو زر کانیست

سرمایهٔ عز و دولت و آسانیست

گر راست به هر چه راستست ارزانیست

من راستم آخر این چه سرگردانیست(سنايي)

***

از بس که مرا دولت بیدار کم‌ست

گفتن نتوان که تا چه مقدار کم‌ست

رنجی‌ست فراقت که کمش بسیارست

عیشی‌ست وصال تو، که بسیار کم‌ست(هلالي جغتايي)

 ***

اگر اهل دلي ديدي سلام من رسان بر وي

كه كمتر يافتم هر جا فزونتر جستجو كردم(صابرهمداني)

***

آن روز که مهر کار گردون زده‌اند

مهر رز عاشقی دگرگون زده‌اند

واقف نشوی به عقل تا چون زده‌اند

کاین زر ز سرای عقل بیرون زده‌اند(سنايي)

***

حسن گويند كه چون ديده شود دل بربايد

تو بدين حسن دل از ديده و ناديده ربائي(شوريده)

***

هردم دردی از پی دردی ای سال

با این تن ناتوان چه کردی ای سال

رفتی و گذشتن تو یک عمر گذشت

صد سال سیاه بر نگردی ای سال(قيصر امين پور)

***

عمر شد در گوشمالم صرف، گویا روزگار

می‌کند ساز از برای محفل دیگر مرا (صائب تبريزي)

***

 

تک بیتی دو بیتی رباعی های ناب ناب ناب

 

  ***

به بی برگان چنان ای شاخ گل مستانه می‌خندی

که در خواب بهاران است پنداری خزان تو (صائب تبريزي)

***

گه جلوه لاهوت دهد جام شرابم

گه عشوه ي ناسوت فريبد به سرابم( فيض كاشاني)

***

دل زان بت پیمان گسلم می‌سوزد

برق غم او متصلم می‌سوزد

از داغ فراق اگر بنالم چه عجب

یاران چه کنم، وای دلم می‌سوزد(وحشي بافقي)

***

همه عمرغنچه مانديم و تبسمي نكردي

كه دلت نخواست يكدم دل ما شكفته باشد( پژمان بختياري)

***

با دوست چنانکه اوست می‌باید داشت

خونابه درون پوست می‌باید داشت

دشمن که نمی‌توانمش دید به چشم

از بهر دل تو دوست می‌باید داشت(سعدي)

***

يك جهان برهم زدم وزجمله بگزيدم تورا

من چه ميكردم به عالم گرنمي ديدم تورا(فياض لاهيجي)

***

ای جز می مشک بر سر دوش

از زخم دلم مکن فراموش

امشب به کنار من توان خفت

کز دست غمت نخفته‌ام دوش(فروغي بسطامي)

***

هنرآن است كه عكس توبيفتد درآب

ماه درآب كه همواره فروريختني است(فاضل نظري)

***

امروز مرا غیر پریشانی نیست

در مشکل من امید آسانی نیست

غم کشت مرا و کس به دادم نرسید

بالله که درین شهر مسلمانی نیست(هلالي جغتايي)

 ***

خبر به آینه می‌گیرم از نفس هر دم

به زندگی شده‌ام بس که بدگمان بی تو (صائب تبريزي)

***

باغ باران خورده می نوشید نور

لرزشی در سبزه های تر دوید:

او به باغ آمد ، درونش تابناک ،

سایه اش در زیر و بم ها ناپدید.(سهراب سپهري)

***

هرگاه مي روم كه شكايت كنم زتو

چون گوش مي كنم به زبانم دعاي توست(اصفهاني)

***

آسمان چون جمع مشتاقان پريشان ميكند

درشگفتم من نمي پاشد زهم دنيا چرا(شهريار)

***

شرط عاشق نيست با يك دل دودلبرداشتن

يا زجانان يا زجان بايد كه دل برداشتن(قاآني)

***

در جان ودل چو آتش عشقش علم كشيد

سلطان صبر رخت به ملك عدم كشيد(فيض كاشاني)

***

شاها در جهان عرصهٔ در گاه تو باد

آفاق پراز خیمه و خرگاه تو باد

این خیمهٔ بی ستون که چرخش خوانند

قایم به ستون خیمهٔ جاه تو باد(وحشي بافقي)

***

دو دولت است که یکبار آرزو دارم:

تو در کنار من و شرم از میان رفته (صائب تبريزي)

***

رفتم فرو به فكر و فتاد از كف ام سبو

جوشيد در دلم ام هوسي نغز:

" اي خدا!

«يارم شود به صورت، آئينه  ئي كه من

رخساره يِ رفيقان بشناسم اندر او!»(شاملو)

***

در عشق نکویان چه فراق و چه وصال؟

بدحالی عاشقان بود در همه حال

گر وصل بود مدام سوزست و گداز

ور هجر بود تمام رنجست و ملال(هلالي جغتايي)

***

تا با کمان ابرو بنشست در کمینم

در خون خویش بنشاند از تیر دلنشینم

هم طره‌اش بهم زد طومار صبر و تابم

هم غمزه‌اش ز جا کند بنیاد عقل و دینم(فروغي بسطامي)

***

ای در این افسون نهاده پای،

چشم ها را کرده سرشار از مه تصویر!

باز کن درهای بی روزن

تا نهفته پرده ها در رقص عطری مست جان گیرند.(سهراب سپهري)

***

 

تک بیتی دو بیتی رباعی های ناب ناب ناب

 

اشعار عارفانه

 ***

گيرم كه او نقاب بر افكند و رخ نمود

چون تاب آن جمال نيارم چه سان كنم

گفتي كه صبر چاره ي دردست فيض را

بر صبر نيز صبر ندارم چه سان كنم( فيض كاشاني)

***

لنگر حلم تو اي كشتي توفيق كجاست

كه در اين بحر كرم غرق گناه آمده ايم

آبرو ميرود اي ابر خطا پوش ببار

كه به ديوان عمل نامه سياه آمده ايم(حافظ)

***

يا رب مکن از لطف پريشان ما را

هر چند که هست جرم و عصيان ما را

ذات تو غني بوده و ما محتاجيم

محتاج به غير خود مگردان ما را(ابوسعيد ابوالخير)

 ***

دریاب اگر اهل دلی، پیشتر از صبح

چون غنچهٔ نشکفته نسیم سحری را (صائب تبريزي)

***

هشیار سری بود ز سودای تو مست

خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست

بی‌تو همه هیچ نیست در ملک وجود

ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست(سعدي)

 ***

غازی ز پی شهادت اندر تک و پوست

وان را که غم تو کشت فاضلتر ازوست

فردای قیامت این بدان کی ماند

کان کشتهٔ دشمنست و آن کشتهٔ دوست؟(سعدي)

 

با عزم خويش هيچ يك اين ره نمي رويم

كشتي، مبرهن است كه محتاج ناخداست(پروين)

***

تا اختیار کردم سر منزل رضا را

مملوک خویش دیدم فرماندهٔ قضا را

تا ترک جان نگفتم آسوده ‌دل نخفتم

تا سیر خود نکردم، نشناختم خدا را(فروغي بسطامي)

***

هركسي راسرچيزي وتمناي كسي است

ما بغير از تو نداريم تمناي دگر(سعدي)

**

مهرش چو جاي كرد در اوراق خاطرم

بر حرفهاي غير يكايك قلم كشيد

دل را كه بود طاير قدسي بريخت خون

شوخي نگر كه تيغ به صيد حرم كشيد( ملا محسن فيض كاشاني)

*** 

تک بیتی -دو بیتی- رباعی های ناب ناب ناب

 

***

نياز عاشقان معشوق را بر ناز مي دارد

توسرتا پا وفا بودي تورا من بي وفا كردم (ميراصلي قمي)

***

از بن هر مژه ام آب روان است بيا

اگرت ميل لب جوي و تماشا باشد(حافظ)

***

من که مشتاقم به جان برگشته مژگان تو را

کی توانم برکشید از سینه پیکان تو را

گر بدینسان نرگس مست تو ساغر می‌دهد

هوشیاری مشکل است البته مستان تو را(فروغي بسطامي)

***

بپذیر عذر باده‌کشان را، که همچو موج

در دست خویش نیست عنان، آب برده را (صائب تبريزي)

 ***

میل دل با طاق ابروی بتان امروز نیست

کج بنا کردند از اول، قبلهٔ این خانه را (صائب تبريزي)

 ***

گريزانم از اين مردم كه با من

به ظاهر همدم و همرنگ هستند

ولي در باطن از فرط حقارت

به دامانم دو صد پيرايه بستند(فروغ فرخزاد)

***

عنان سیل را هرگز شکست پل نمی‌گیرد

نگردد قد خم مانع، شتاب زندگانی را (صائب تبريزي)

***

هر كجا دست نياز بشري هست دراز

آن صدا در همه آفاق طنين اندازست

" آي آدم ها...!

               موج مي آيد..."( مشيري)

***

هركس كه توسني كند، او را كنند رام

در دست روزگار، بود تازيانه اي(پروين اعتصامي)

***

از بس که بیازرد دل دشمن و دوست

گویی به گناه مسخ کردندش پوست

وقتی غم او بر همه دلها بودی

اکنون همه غمهای جهان بر دل اوست(سعدي)

***

صدای خود می‌شنويم، نالان، نوميد،

راه ِ گلو بسته از اندوه ِ زمانی پيش،

چرا من، چرا من نه؟ (پيتر سوانبورن (هلند))

***

چه اوفتاد كه گردون ز پا در افكندم

چه شد كه از همه عالم بمن فتاد شرر( پروين اعتصامي)

 ***

خروش گفتي؟ چه چاره سازد، صداي يك تن، در اين بيابان؟

خراش گفتي؟ كه ره گشوده، به زور ناخن، ز سنگ خارا؟(فريدون مشيري)

***

نمي دانم چه مي خواهم خدايا

به دنبال چه مي گردم شب و روز

چه مي جويد نگاه خسته من

چرا افسرده است اين قلب پرسوز ( فروغ فرخزاد)

***

خداوندا مده آن یار را غم

مبادا قامت آن سرو را خم

تو می دانی که جان باغ ما اوست

مبادا سرو جان از باغ ما کم(مولوي)

***

دیر زمانی است روی شاخه این بید

مرغی بنشسته کو به رنگ معماست

نیست هم آهنگ او صدایی، رنگی

چون من در این دیار ، تنها. تنهاست( سهراب سپهري)

 ***            

قطره ي دل ميل دريا مي كند

قطره ي تنها كجا، دريا كجا

دورماندم از رفيقان تا كجا!!!( مشيري)

 ***

تک بیتی -دو بیتی- رباعی های ناب ناب ناب

 

***
خویش را از ساحل افکندم در آب،

لیک از ژرفای دریا بی خبر (سهراب سپهري)

***

یا خم می، یا سبو، یا خشت، یا پیمانه کن

بیش ازین در پا میفکن خاکسار خویش را (صائب تبريزي)

 ***
تا لب می‌پرست او داد شراب مستیم

مفتی شهر می‌خورد حسرت می پرستیم

کاش به کوی نیستی خاک شوم که آن پری

چهره نشان نمی‌دهد تا به حجاب هستیم(فروغي بسطامي)

***

ای جان و تنم مطیع و شوق تو مطاع

رفتی و جدا زان رخ خورشید شعاع

هیهات که جان وداع تن کرد و نداد

چندان مهلت که تن شتابد به وداع(وحشي بافقي)

***

روزها رفتند و من ديگر

خود نمي دانم كدامينم

آن من سرسخت مغرورم

يا من مغلوب ديرينم؟(فروغ فرخزاد)

***

مستست بتا چشم تو و تیر به دست

بس کس که به تیر چشم مست تو بخست

پوشد عارضت زره عذرش هست

از تیر بترسد همه کس خاصه ز مست(سنايي)

***

ای باد چو عزم آن زمین خواهی کرد

رخ در رخ یار نازنین خواهی کرد

از ماش بسی دعا و خدمت برسان

گو یاد ز دوستان چنین خواهی کرد؟(سعدي)

***

ای چرخ که با مردم نادان یاری

هر لحظه بر اهل فضل، غم می‌باری

پیوسته ز تو، بر دل من بار غمیست

گویا که ز اهل دانشم پنداری(شيخ بهايي)

***

قاصدان را یکقلم نومید کردن خوب نیست

نامه ي ما پاره کردن داشت گر خواندن نداشت (صائب تبريزي)

 ***

ای برده به چین زلف، تاب دل من

وی کشته به سحر غمزه، خواب دل من

در خواب، مده رهم به خاطر که مباد

بیدار شوی ز اضطراب دل من(شيخ بهايي)

***

سیل از بساط خانه بدوشان چه می‌برد؟

ملک خراب را غمی از ترک تاز نیست (صائب تبريزي)

***

ديدمت شبي به خواب و سرخوشم

وه ... مگر به خواب ها بينمت

غنچه نيستي كه مست اشتياق

خيزم و ز شاخه ها بچينمت(فروغ فرخزاد)

 ***

پشت و روی باغ دنیا را مکرر دیده‌ایم

چون گل رعنا، خزان و نوبهاری بیش نیست (صائب تبريزي)

***

دود می خیزد ز خلوتگاه من

کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟

با درون سوخته دارم سخن

کی به پایان می رسد افسانه ام ؟(سهراب سپهري)

***

بشكاف خاك را و ببين آنگه

بي مهري زمانه ي رسوا را( پروين اعتصامي)

***

تا در ره عشق آشنای تو شدم

با سد غم و درد مبتلای تو شدم

لیلی‌وش من به حال زارم بنگر

مجنون زمانه از برای تو شدم(وحشي بافقي)

***

ای عشق توم ان عذابی لشدید

ای عاشق تو به زخم تیغ تو شهید

شب آمد و جمله خلق را خواب ببرد

کو خواب من ای جان مگرش گرگ درید(مولوي)

***

از بس كه عمر تلخ جدائى دراز شد‎

ترسم مرا ببينى و نشناسى اين منم

گر سر نهم به كوه و بيابان شگفت نيست‎

ديوانه غم تو و دورى ميهنم (‍ژاله اصفهاني)

***

ای نسیم پیرهن بر گرد از کنعان به مصر

شعله شوق مرا حاجت به دامان تو نیست (صائب تبريزي)

***

منم آن آذرين مرغي که في‌الحال

بسوزم عالم ار برهم زنم بال

مصور گر کشد نقشم به گلشن

بسوزد گلشن از تاثير تمثال(باباطاهر)

***

در دام تو هر کس که گرفتارترست

در چشم تو ای جان جهان خوارترست

وان دل که ترا به جان خریدار ترست

ای دوست به اتفاق غمخوار ترست(سنايي)

 ***

گر محتسب شکست خم میفروش را

دست دعای باده پرستان شکسته نیست (صائب تبريزي)

***

تا از دو چشم مستت بیمار و دردمندیم

هم ایمن از بلاییم، هم فارغ از گزندیم

گفتی برو ز کویم تا پای رفتنت هست

زین جا کجا توان رفت زیرا که پای‌بندیم

***

اي دل، فلك سفله كج مدار است

صد بيم خزانش بهر بهار است

باغي كه در آن آشيانه كردي

منزلگه صياد جانشكار است( پروين اعتصامي)

 ***

ز خنده رویی گردون، فریب رحم مخور

که رخنه‌های قفس، رخنه رهایی نیست (صائب تبريزي)

***

دل در پی دلدار بسی تاخت و نشد

هر خشک و تری که داشت در باخت و نشد

بیچاره به کنج سینه بنشست بمکر

هر حیله و فن که داشت پرداخت و نشد(مولوي)

***

پيراهن كبود پر از عطر خويش را‎

برداشتم كه باز بپوشم پى بهار‎

ديدم ستاره هاى نگاهت هنوز هم

در آسمان آبى آن مانده يادگار‎(‍ژاله اصفهاني)

***

دلي نازک بسان شيشه ديرم

اگر آهي کشم انديشه ديرم

سرشکم گر بود خونين عجب نيست

مو آن نخلم که در خون ريشه ديرم(باباطاهر)

***

تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم

آهسته ز فرقت تو فریاد کنم

وقت است که دست از دهن بردارم

از دست غمت هزار بیداد کنم(وحشي بافقي)

***

هر دم ای گل از تو در گلشن فغان تازه است

عندلیبان کهن را داستان تازه است

تا کدامین خسته را کشتی ز تیغ بی‌دریغ

زان که بر دامانت از خونش نشان تازه است(فروغي بسطامي)

***

فردا که به محشر اندر آید زن و مرد

از بیم حساب رویها گردد زرد

من عشق ترا به کف نهم پیش برم

گویم که حساب من از این باید کرد(مولوي)

***

ديشب که دلم ز تاب هجران ميسوخت

اشکم همه در ديده گريان ميسوخت

. ميسوختم آن چنان که غير از دل تو

بر من دل کافر و مسلمان ميسوخت(ابوسعيد ابوالخير)

***

اي دو چشمانت چمنزاران من

داغ چشمت خورده بر چشمان من

پيش از اينت گر كه در خود داشتم

هر كسي را تو نمي انگاشتم(فروغ فرخزاد)

***

تک بیتی دو بیتی رباعی های ناب ناب ناب

 

***

از آن به پير جفا ديده مانم از غم يار

كه او به كودك عاشق نديده مي ماند(اميري فيروز كوهي)

***

تو با اغيار پيش چشم من، مي در سبو كردي

من از بيم شماتت گريه پنهان در گلو كردم(شهريار)

***

با هر که شدم سخت، به مهر آمد سست

بگذاشت مرا و عهد نگذاشت درست

از آب و هوای دهر، سبحان‌الله

هر تخم وفا که کاشتم، دشمن رست(شيخ بهايي)

***

دل تهي، ز تأثر درون سينه ما

به آشيانه ي مرغ پريده مي ماند(اميري  فيروز كوهي)

***

سیلاب گرفت گرد ویرانه ي عمر

آغاز پری نهاد پیمانه ي عمر

خوش باش که تا چشم زنی خود بکشد

حمال زمانه رخت از خانه ي عمر(مولوي)

***

فرود آ اي عزيز دل كه من از نقش غير تو

سراي ديده با اشك ندامت شستشو كردم(شهريار)

***

فغان از بخت بد كز شعله هاي تابناك دل

نمي يابد فروغ اين تيره شبهائي كه من دارم(آزاده)

***

صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها را

که کسی نشکند این گونه صف اعدا را

نیش خاری اگر از نخل تو خواهم خوردن

کافرم، کافر، اگر نوش کنم خرما را(فروغي بسطامي)

***

روان تشنه برآسايد از وجود فرات

مرا فرات ز سر بر گذشت و تشنه ترم(سعدي)

***

ميان ابرو و چشم تو فرق نتوان داد

بلا و فتنه ندارند امتياز از هم(صبوحي)

***

می‌شوند از سرد مهری، دوستان از هم جدا

برگ‌ها را می‌کند فصل خزان از هم جدا (صائب تبريزي)

***

روزی گفتی شبی کنم دلشادت

وز بند غمان خود کنم آزادت

دیدی که از آن روز چه شبها بگذشت

وز گفتهٔ خود هیچ نیامد یادت؟(سعدي)

***

در سلوكم گفت پنهان عارف وارسته اي

نقد سالك نيست جز تيمار قلب خسته اي( دهخدا)

***

شیرین سخنی که از لبش جان می‌ریخت

کفرش ز سر زلف پریشان می‌ریخت

گر شیخ به کفر زلف او پی بردی

خاک سیهی بر سر ایمان می‌ریخت(شيخ بهايي)

***

بشكست جام و باده ريخت وز بزم من شادي گريخت

ديگر حديث خرمي با جان غمخوارم مكن(دكتر رعدي آذرخشي)

***

هر چند بسوختی به هر باب مرا

چون می‌ندهد آب تو پایاب مرا

زین بیش مکن به خیره در تاب مرا

دریافت مرا غم تو، دریاب مرا(سنايي)

***

تا قيامت ز درت رخت اقامت نكشم

گر كشم رخت، الهي بسلامت نكشم(مجنون تويسركاني)

***

گرفتم سهل سوز عشق را اول، ندانستم

که صد دریای آتش از شراری می‌شود پیدا (صائب تبريزي)

***

خنده چون مینای می کم کن، که چون خالی شدی

می‌گذارد چرخ بر طاق فراموشی ترا (صائب تبريزي)

***

از غم عشق حكايت به صبا نتوان كرد

گله از دوست به هر بي سروپا نتوان كرد(الفت اصفهاني)

***

دلم از نرگس بيمار تو بيمارتر است

چاره كن درد كسي كز همه ناچارتر است(فروغي بسطامي)

***

غافل به من رسيد و وفا را بهانه ساخت

افكند سر به پيش و حيا را بهانه ساخت(ميلي ترك)

***

چشم ترا به سرمه کشیدن چه حاجت است؟

کوته کن این بهانهٔ دنباله‌دار را! (صائب تبريزي)

***

زره ز زلف گره گیر بر تن است تو را

به روز رزم چه حاجت به جوشن است تو را

سزاست گر صف ترکان به یکدگر شکنی

که صف شکن مژهٔ لشگر افکن است تو را(فروغي بسطامي)

***

دوام عشق اگر خواهی، مکن با وصل آمیزش

که آب زندگی هم می‌کند خاموش آتش را (صائب تبريزي)

***

از بزم تا ز آمدن من برون رود

برخاست گرم و دادن جا را بهانه ساخت(ميلي ترك)

***

سرو از قدت اندازهٔ بالا بردست

بحر از دهنت لؤلؤ لالا بردست

هر جا که بنفشه‌ای ببینم گویم

مویی ز سرت باد به صحرا بردست(سعدي)

***

مالی که ز تو کس نستاند، علم است

حرزی که تو را به حق رساند، علم است

جز علم طلب مکن تو اندر عالم

چیزی که تو را ز غم رهاند، علم است(شيخ بهايي)

***

رفتم به مسجد كه برويش نظر كنم

بر رخ گرفت دست و دعا را بهانه ساخت(ميلي ترك)

***

با دل گفتم: چگونه‌ای، داد جواب

من بر سر آتش و تو سر بر سر آب

ناخورده ز وصل دوست یک جام شراب

افتاده چنین که بینیم مست و خراب(سنايي)

***

از کوه غم اگر چه دو تا گشته قامتم

نشکسته است آبله در زیر پا مرا (صائب تبريزي)

***

اندر ره انتظار چشمی که مراست

بی نور شد و وصال تو ناپیداست

من نام بگرداندم و یعقوب شدم

ای یوسف من نام تو یعقوب چراست(وحشي بافقي)

***

ساقیا کمتر می امشب از کرم دادی مرا

تا سحر پیمانه پر کردی و کم دادی مرا

تا شراب آلوده لعلت گفت حرفی از کباب

رخصتی بر صید مرغان حرم دادی مرا(فروغي بسطامي)

***

زمانه عرصه ي جولان مرد بايد و نيست

طبيب هست و دوا هست، درد بايد و نيست(مشفق كاشاني)

***

آن سست وفا که یار دل سخت منست

شمع دگران و آتش رخت منست

ای با همه کس به صلح و با ما به خلاف

جرم از تو نباشد گنه از بخت منست(سعدي)

***

سرگذشت عمر بي سامان من داني چه بود؟

موج سيلابي كه از درياي طوفاني گذشت( ابوالحسن ورزي)

***

شاها سر روزگار پامال تو باد

گردون ز کتل کشان اجلال تو باد

هر صید مرادی که بود در عالم

فتراک پرست رخش اقبال تو باد(وحشي بافقي)

***

عشق تابيد از دل و دور هوسراني گذشت

خنده ي شوق آمد و اشك پشيماني گذشت

جاي من چون شمع جز دامان تاريكي نبود

گرچه عمرم سر به سر در پرتو افشاني گذشت(ابوالحسن ورزي)

***

چنان بر صد مرغ دل فکند آن زلف پرچین را

که شاهی افکند بر صعوه ي بیچاره شاهین را

گهی زلفش پریشان می‌کند یک دشت سنبل را

گهی رخسارش آتش می‌زند یک باغ نسرین را(فروغي بسطامي)

***

هميشه حاصل روز و شبم پشيماني است

فغان كه تجربه آموزگار بايد و نيست(گلشن كردستاني)

***

کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد

واندل که برون ز چرخ ازرق باشد

تخم غم را کجا پذیرد چو زمین

آن کز هوسش فلک معلق باشد(مولوي)

***

تا به مستی نرسد بر لب ساقی لب ما

بر نیاید ز خرابات مغان مطلب ما

عشق پیری است که ساغر زده‌ایم از کف او

عقل طفلی است که دانا شده در مکتب ما(فروغي بسطامي)

***

گرچه ما را نيست از ديدار مردم چاره اي

رغبتي در دل كه با اينان در آميزيم نيست(نوراني وصالي)

***

بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت

سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز

تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت(سعدي)

***

گر وصال دوست خواهي يك زمان از كف منه

ناله هاي نيمروز و گريه هاي نميشب(جليلي- بيدار)

***

آنکس که ز عابدی در ایام شراب

نشنید کس از زبان او نام شراب

از عشق چنان بماند در دام شراب

کز محبره فرمود کنون جام شراب(سنايي)

***

 

تک بیتی -دو بیتی- رباعی های ناب ناب ناب

 

***

تنها نه از اين مردم صد روي و ريا ديده

از مردمك خود هم بد ديده كه مي گريد(علي اشتري)

***

زنند طعنه كه اندر جهان پناهت نيست

بجان دوست همان نيستي پناه منست(قاآني)

***

دل تشنه شد و در تو گمان برد كه آبست

بيچاره ندانست فريبنده سرابست(ابوالحسن ورزي)

***

دل عاشق ز گلگشت چمن آزرده‌تر گردد

که هر شاخ گلی دامی است مرغ رشته برپا را (صائب تبريزي)

 ***

شكست عهد من وگفت: هر چه بود گذشت

بگريه گفتمش: آري ولي چه زود گذشت(دكتر ايرج دهقان)

***

چون حبابي ديده بگشوديم و در دريا شديم

هرچه هست از اوست حرفي ازمن و مائيم نيست(جليلي-بيدار)

***

پیوستن دوستان به هم آسان است

دشوار بریدن است و آخر آن است

شیرینی وصل را نمی‌دارم دوست

از غایت تلخیی که در هجران است(وحشي بافقي)

***

به ماه مصر ز یک پیرهن مضایقه کرد

چه چشمداشت دگر از وطن بود ما را؟ (صائب تبريزي)

 ***

نور حق را از درون روشن خود باز جو

تا به كي چون شمع خواهي سوخت در محرابها؟(ورزي)

***

نازنينا ما به ناز تو جواني داده ايم

ديگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا؟(شهريار)

***

از چنگ دلشكسته چو برخاست ناله ها

خون موج زد بميكده ها در پياله ها

ما تشنه كام و چشمه ي نوش تو عشوه ساز

كو عمر تا كه نقد كنيم اين حواله ها(رعدي آذرخشي)

***

ای گل که موج خنده‌ات از سرگذشته است

آماده باش گریهٔ تلخ گلاب را (صائب تبريزي)

 ***

جستیم راه میکده و خانقاه را

لیکن به سوی دوست نجستیم راه را

تا کی کشیم خرقهٔ تزویر را به دوش

نتوان کشیدن این همه بار گناه را(فروغي بسطامي)

***

به بوی پیرهن از دوست صلح نتوان کرد

کجا فریب دهد جلوهٔ بهشت مرا؟ (صائب تبريزي)

 ***

ابر مي بارد من مي شوم از يار جدا

چون كنم دل به چنين روز ز دلدار جدا؟

ابر، باران و من و يار ستاده بوداع

من جدا گريه كنان، ابر جدا، يار جدا(امير خسرو دهلوي)

***

مغرور مشو اين همه بر سوز خود اي شمع

كاين سازش پروانه هم از روي حساب است(شهدي لنگرودي)

***

گفتمش چون طبع من، قد تو موزون است گفت

طبع موزون تو هم از قد موزون من است(دكتر سياسي)

***

سيمرغ خود پرست نشان از وفا نديد

تا لاف عافيت زد و از همنشين گذشت(آذرخشي)

***

گر هيچ مرا در دل تو جاست بگو
گر هست بگو نيست بگو راست بگو

***

از آنچه پيش دوست بود در خور نثار

تنها مرا دلي بود آن همه شكسته است(رنجي)

***

گرچه ما را غنچه ي مقصود هرگز وا نشد

همتي تا چون نسيم از جاي برخيزيم نيست

نيست شمعي ورنه چون پروانه در سوداي او

هرگز اين انديشه تا از شعله پرهيزيم نيست(نوراني وصال)

***

از اوج فلك ديده بر اين خاك چو بستيم

ديديم كه پهناي جهان نقش سراب است(شهدي لنگرودي)

***

هست امید زیستن از بام چرخ افتاده را

وای بر آن کس کز اوج اعتبار افتاده است (صائب تبريزي)

 ***

در خلوتی که ره نیست پیغمبر صبا را

آن‌جا که می‌رساند پیغامهای ما را

گوشی که هیچ نشنید فریاد پادشاهان

خواهد کجا شنیدن داد دل گدا را(فروغي بسطامي)

***

دل كه آشفته روي تو نباشد دل نيست
آنكه ديوانه خال تو نشد عاقل نيست

***

عاقبت زد بر زمینم آن که از روی نیاز

سال‌ها بر روی دستش چون دعا می‌داشتم (صائب تبريزي)

 ***

زدرد عشق توبا كس حكايتي كه نكردم
چرا جفاي تو كم شد؟شكايتي كه نكردم

***

مرا از ناله ي آب روان در باغ شد روشن

كه حاصل چيست در باغ جهان روشن رواني را(رعدي آذرخشي)

***

روزاحباب تو نوراني الي يوم الحساب
روزاعداي تو ظلماني الي يوم القيام

***

از دست غم تو، ای بت حور لقا

نه پای ز سر دانم و نه، سر از پا

گفتم دل و دین ببازم، از غم برهم

این هر دو بباختیم و غم ماند به جا(شيخ بهايي)

***

نيازارم ز خود هرگز دلي را
كه مي ترسم در آن جاي تو باشد

***

گر بي خبر آمديم به كوي تو، دور نيست
فرصت نيافتيم كه خود را خبر كنيم

***

ای عقل خجل ز جهل و نادانی ما

درهم شده خلقی، ز پریشانی ما

بت در بغل و به سجده پیشانی ما

کافر زده خنده بر مسلمانی ما(شيخ بهايي)

***

گرچه میدانم نمي‌آيد،ولي هردم از شوق
سوي درمي‌آيم و هرسو،نگاهي میکنم

***

آورم پيش تو از شوق پيام دگران
گويمت تا سخن خويش به نام دگران

***

از دل خونگرم ما پیکان کشیدن مشکل است

چون توان کردن دو یکدل را ز یکدیگر جدا؟ (صائب تبريزي)

 ***

گر نرخ بوسه را لب جانان به جان كند
حاشا كه مشتري سر مويي زيان كند

***

صبر در جور و جفاي تو غلط بود غلط
تكيه بر عهد و وفاي تو غلط بود غلط

***

گر به تیغت می‌زند گردن بنه تسلیم را

که آتش نمرود گلشن گشت ابراهیم را

یا مرو در پیش رویش یا چو رفتی سجده کن

کان خم ابروی واجب کرده این تعظیم را(فروغي بسطامي)

***

گرچه هرلحظه زبيداد تو خونين جگرم
هم بجان توكه ازجان بتو مشتاق ترم

***

گر بر آشفت دلم پيش جمال تو مرنج

بحر را پيش مه چارده آرام كجاست؟(علي اشتري)

***

صد بار بگفتم به غلامان درت

تا آینه دیگر نگذارند برت

ترسم که ببینی رخ همچون قمرت

کس باز نیاید دگر اندر نظرت(سعدي)

*** 

تک بیتی -دو بیتی- رباعی های ناب ناب ناب

 

اشعار عاشورایی

حلول ماه محرم ، ماه پژمرده شدن گلستان فاطمه تسليت باد .

التماس دعا

***

يقين دارم ز قرآن سر بريدند

هم از دين هم ز ايمان سر بريدند

اگر چه آب مهر مادرت بود

تورا با کام عطشان سر بريدند

***

زن مگو مرد آفرین روزگار

زن مگو بنت الجلال، اخت الوقار

زن مگو عرش خدا را قائمه

یک محمد یک علی یک فاطمه

یا زینب(س)

***

یکسال را به خاطر یک ماه زنده ایم

دنـیــای مــا بدون مـحـرم نمی شود

***

سقّا که دلی به وسعت دریا داشت

آن روز لبی خشک تر از صحرا داشت

غیرت هنرش بود چه کرد آن ساقی

آنجا که عطش را به تعجب وا داشت

***

قيامت بي حسين غوغا ندارد

"شفاعت بي حسين معنا ندارد"

حسيني باش كه در محشر نگويند

چرا پرونده ات امضاء ندارد

***

عالم همه قطره و درياست حسين

 خوبان همه بنده و مولاست حسين

 ترسم كه شفاعت كند از قاتل خويش

 از بس كه كَرَم دارد و آقاست حسين

***

عالم همه محو گل رخسار حسين است

 ذرات جهان در عجب از كار حسين است

 داني كه چرا خانه ي حق گشته سيه پوش

 يعني كه خداي تو عزادار حسين است

***

آبروي حسين به كهكشان مي ارزد

يك موي حسين بر دو جهان مي ارزد

 گفتم كه بگو بهشت را قيمت چيست

 گفتا كه حسين بيش از آن مي ارزد

***

ماه خون ماه اشك ماه ماتم شد

 بر دل فاطمه داغ عالم شد

***

اي وجودت عشق را معناي حسين

 عالمي يك قطره تو دريا حسين

***

 پرسيدم: ازحلال ماه،چراقامتت خم است؟

 آهي كشيد و گفت: كه ماه محرم است

گفتم: كه چيست محرم؟

باناله گفت: ماه عزاي اشرف اولاد آدم است

***

اردوي محرم به دلم خيمه به پا كرد

دل را حرم و بارگه خون خدا كرد

***

محرم آمد و ماه عزا شد

مه جانبازي خون خدا شد

جوانمردان عالم را بگوييد

دوباره شور عاشورا به پا شد

 ***

دوست دارم هر چي دارم بدم به راه تو حسين

تا که سينه خيز بيام ميون بين الحرمين

***

السلام اي وادي کرببلا

السلام اي سرزمين پر بلا

السلام اي جلوه گاه ذوالمنن

السلام اي کشته هاي بي کفن

 ***

کاش بوديم آن زمان کاري کنيم

از تو و طفلان تو ياري کنيم

کاش ما هم کربلايي مي شديم

در رکاب تو فدايي مي شديم

السلام عليک يا ابا عبدالله ...

***

ديباچه ي عشق و عاشقي باز شود

دلها همه آماده ي پرواز شود

با بوي محرم الحرام تو حسين

ايام عزا و غصه آغاز شود

***

نازم آن آموزگاري را که در يک نصف روز

دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند

ابتدا قانون آزادي نويسد بر زمين

بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

***

دل را اگر از حسين بگيرم چه كنم

بي عشق حسين اگر بميرم چه كنم

فردا كه كسي را به كسي كاري نيست

دامان حسين اگر نگيرم چه كنم

***

گويند كه در روز قيامت علمدار شفاعت زهراست

 علم فاطمه دست قلم عباس است.

***

باز محرم رسيد، ماه عزاي حسين

سينه‌ي ما مي‌شود، كرب و بلاي حسين

كاش كه تركم شود غفلت و جرم و گناه

تا كه بگيرم صفا، من ز صفاي حسين

***

فرشته‌ها از امشب صبوي غم مي‌نوشن

دوباره اهل جنت پيرهن سياه مي‌پوشن

***

با آب طلا نام حسين قاب کنيد

با نام حسين يادي از آب کنيد

خواهيد مه سربلند و جاويد شويد

تا آخر عمر تکيه بر ارباب کنيد

***

باز محرم شد و دلها شکست

 از غم زينب دل زهرا شکست

باز محرم شد و لب تشنه شد

 از عطش خاک کمرها شکست

آب در اين تشنگي از خود گذشت

 دجله به خون شد دل صحرا شکست

قاسم و ليلا همه در خون شدند

 اين چه غمي بود که دنيا شکست

***

محرم ماه غم نيست ماه عشق است

 محرم مَحرم درد حسين است

***

هر دم به گوش مي رسد آواي زنگ قافله

 اين قافله تا كربلا ديگر ندارد فاصله

***

تو و مشک و دو چشم تر ابا الفضل

و نخلستانی از خنجر ابا الفضل

فرات از شرم چکه چکه شد آب

پس از دستان آب آور ابا الفضل

***

آن لحظه که چاک چاک شد سینه مشک

می برد فرات بر نم چشم تو رشک

از حسرت چشم های جاری شده ات

می سوخت حرم در عطش آتش و اشک

***

ای هیبت دشت پیش رویت کوچک

اندیشه برای جستجویت کوچک

گهواره ی تو حماسه ی بیداری

زخم تو بزرگ اگر گلویت کوچک

***

لطفی به نگاه خیس و بی‌تابش کن

از شوق زلال خویش سیرابش کن

شش ماهه گناهی که ندارد، ای تیر

بر حنجره‌اش بوسه زن و خوابش کن

***

شش ماهه على به دوش بابش دادند

یک جام از آن باده نابش دادند

چون با لب تشنه حاجت آب نمود

با تیر سه شعبه‏اى جوابش دادند

***

چو آن روز روز سیاهی نبود

که فرصت به قدر نگاهی نبود

 

گلوی تو در کربلا درس گفت

ز گهواره تا گور راهی نبود

 ***

گل غنچه ای از سلاله حیدر بود

افسوس که مثل غنچه ای پرپر بود

آن ظهر عطشناک چه غوغایی کرد

آن مرد که نام کوچکش اصغر بود

**

نمی دانم چه گفت عباس با آب

که لرزید و پریشان گشت و بی تاب

صدایی از عطش لبریز می گفت

عمو جان تشنه ام بشتاب بشتاب

***

بی حسین بن علی احساس پیری می کنم

نی که پیری بلکه احساس حقیری می کنم

گفت سائل از چه رو محکم به سینه می زنی؟

گفتـم از آیـنـه ی دل گــردگـیــری مــی کـنـم

***

کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

شیعه می پژمرد اگر زینب نبود

***

وليّ کبريا را سر بريدند

امام اوليا را سر بريدند

گواهي مي دهم با کشتن تو

تمام انبيا را سر بريدند

***

حلال جميع مشکلات است حسين

شوينده ي لوح سيئات است حسين

اي شيعه تو را چه غم ز طوفان بلاست

جائي که سفينه النجاه است حسين

***

این قافله سالار ندارد برگرد

این قوم علمدار ندارد برگرد

ما آب نخواستیم عمو جان عباس

بابا به خدا یار ندارد برگرد

***

خدا وقتی که احساس آفریده

نشسته نسبتی خاص آفریده

حسین بن علی را داده زینب

برای زینب عباس آفریده

***

آن شب عطر نينوا از ياس بود

پاسبان خيمه ها عباس بود

***

به چشمم اشک دامن دامن تو است

دلم صد پاره چون پيراهن تو است

زيارتگاه رگ هاي بريده

زيارت نامه ام زخم تن تو است

***

همه عمر بر ندارم سر از اين خمار و مستي

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستي

***

السلام علي الحسين

 علي علي ابن الحسين

  علي اولاد الحسين 

 علي اصحاب الحسين

***

 سلام بر حسین مظلوم و غریب

***

حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود،

افسوس که به جای افکارش زخمهای تنش رانشانمان

دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند           

دکترعلی شریعتی

 دوستاني كه به دنبال اشعار عاشورايي ناب هستند به وبلاگ ديگر نويسنده با عنوان اشعار عاشورايي كه در قسمت پيوندها لينك آن وجود دارد مراجعه كنند.