تک بیتی، دوبیتی، رباعی های ناب
***
خواب دیدم کز هوا شاهین او صیدی نبود
چون شدم بیدار مرغ دل به جای خود نبود
مولانا شهیدی
***
ز خشم و ناز تو صد فتته شد فزون در دل
تغافل تو همه التفات و من غافل
اهلی شیرازی
***
مقامش در دل و درد دلم را زان کنم پنهان
که با دل در میان ننهاده ام راز نهانش را
قاضی علائی
***
مرا ز عشق تو بر دل هزار بار غم است
عجب نباشد اگر بر دلت گران شده ام
گرفته دامن گرد غم ز هر طرفی
اسیر محنت این تیره خاکدان شده ام
اهلی شیرازی
***
شاخ گل را از تفاخر سر به گردون بگذرد
نوگل من گر زند بر گوشه دستار گل
شوقی یزدی
***
دارد آب دیده، سرگردان من غمناک را
همچو گردابی که در چرخ آورد خاشاک را
شوقی یزدی
***
رهبرم در وادی غم بخت گمراه منست
یار دلسوزی که دارم شعله آه منست
اهلی شیرازی
***
طبیبم چاک دل میدوخت گشت از آتشم آگه
بدستش ریسمان خاکستر و بگداخت سوزن هم
اجل ره بر سرم نتواند آوردن شب هجران
ز بس کز دود آهم خانه تاریکست و روزن هم
حیرانی همدانی
***
آن آتشی که دوش به کویت بلند بود
آتش نبود آه من دردمند بود
حیرانی همدانی
***
جور گفتیم مکن تندی شدی وه چه شود
که فراموش کنی آنچه شنیدی از ما
نرگسی عراقی
***
قاتل من چون سوی من محزون گذرد
چشم پرخون مرا بیند و از خون گذرد
سلطان حسن گیلانی
***
چو رخسار تو از نوشیدن می لاله گون گردد
درون من صراحی وار قالب غرق خون گردد
بدیع الزمان میرزا
***
شد سینه به صد چاک ز تیغ ستم او
بیرون نشد از سینه صد چاک غم او
میرازشرف
***
ابدال وش بکویت شبها که سرنهادم
خشتم به زیر سر بود خارم به زیر پهلو
ابدال اصفهانی
***
به مسجد ار بخرامی به لطف آن قد وقامت
هزار عابد صدساله از نماز برآید
میرحاج خراسانی
***
من بیدل که از عشقت در آب و آتشم شبها
چو شمع افتاده در تاب و تبم تبخاله در لبها
نه صورت بر در و دیوار صورتخانه چین است
ترا دیدند خوبان و تهی کردند قالبها
میرحاج خراسانی
***
چو من بداغ بتان هرکه سوخت یک چندی
هوس کند که دگر بار بیشتر سوزد
بپای شمع فتد چونکه سوخت پروانه
که شعله اش چو به پایان رسد دگر سوزد
هلالی جغتایی
***
دل که طومار وفا بود من محزون را
پاره کردند ندانسته بتان مضمون را
ملاآصفی
***
نه از خون جگر مژگان من بر یکدیگر بسته
که بی او مردم چشمم به روی غیر در بسته
بنائی هراتی
***
ای جغد به ویرانه ماخانه نسازی
ترسم که تو هم با من دیوانه نسازی
امیدی طهرانی
***
اگر یاد آرمش یکدم که از دل غم برد بیرون
غمی آید که بازم بیخود از عالم برد بیرون
بود از مردنم دشوارتر دلسوزی همدم
چه باشد گر ز بالین من این ماتم برد بیرون
بابا فغانی
***
گر کشد خصم بزور از کف من دامن دوست
چه کند در کشش دل که میان من و اوست
اهلی شیرازی
***
داشتی معذور ناصح بیخودیهای مرا
گرچو من دل در کف نامهربانی داشتی
مولانا ابدال اصفهانی
***
گرم به جور و جفا میکشی نمی رنجم
که هست نازی و اینها با اختیار تو نیست
لسانی شیرازی
***
گه دل از عشق بتان گه جگرم می سوزد
عشق هر لحظه بد اغ دگرم می سوزد
من ز خود بی خبر و آتش هجران در دل
وه که این شعله شبی بی خبرم می سوزد
حیرتی مروی
***
گرفتم با دلی چون غنچه راه عشق و رسوایی
چه دانستم که در کوی ملامت سنگ می بارد
لسانی شیرازی
***
به بیدردان نشینی کی فتد بر من نگاه از تو
نه قدر حسن میدانی نه درد عشق آه از تو
مولانا شهیدی
***
ای مرا غرقه به خون دیده خونبار از تو
سینه مجروح و جگر ریش و دل افکار از تو
گاه تیر تو کشم از دل و گه ناوک آه
آه نا چند کشم این همه آزار از تو
اهلی شیرازی
***
چه بلاست چشم مستت که به یک نظر ز هر سو
بکشد هزار کس را که ترا خبر نباشد
چو شراب خون دل شد جگرم کباب اولی
که کباب دردمندان به جز از جگر نباشد
مولانا ابدال اصفهانی
***
شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد