طاعت عشق ثوابی ست، که مقبول خداست

سر بی عشق، به تن بار گناهی ست عجیب(صفای اصفهانی)

***

سبحه بر زاهد، ریا بر شیخ، بر عاشق نیاز

آری آری بر خلایق هر چه لایق می رسد(حامد تبریزی)

                                                                            ***       

پیشانی ار ز داغ گناهی سیه شود

بهتر ز داغ مهر نماز از سر ریا

نام خدا نبُردن از آن بِه که زیر لب

بهر فریب خلق بگویی خدا خدا(فروغ فرخزاد)

***

سایه ویرانه غم خلوت دلخواه ماست

کاخ قرمز گون هستی از تو باد از ما مباد (سیمین بهبهانی)

***

غنچه امروز به ناز است، ولی روز دگر

به تحیر بنگر پیرهن صد چاکش(اهتمام)

***

فلک هر چین که از مویم گشاید

دگر چینی بر ابرویم فزاید(حسین مسرور)

***

دل به یاری نسپردیم که آخر نشکست

به کسی مهر نبستیم، که آخر نگسست(پژمان بختیاری)

***

قامت سرو تو ترسم، که کند فتنه به پای

ای قیامت چه بلایی تو؟ که برپا شده ای(شهران)

***

ندیده خیر جوانی، غم تو کرد مرا پیر

برو که پیر شوی، ای جوان خیر ندیده(شهریار)

***

نقش کردم رخ زیبای تو در خانه دل

خانه ویران شد و آن نقش به دیوار بماند(رحمت علیشاه)

***

یک صافدل، در انجمن روزگار کو؟

عالم گرفت تیرگی، آیینه دار کو؟(صائب)

***

ز پاره دل من، هیچ گوشه خالی نیست

کدام سنگدل، این شیشه بر زمین زده است؟(ابراهیم شوکتی)

***

طبیب اهل دل آن چشم مردم ازار است

هزار حیف که آن هم همیشه بیمار است(ظفرکرمانی)

***

شادیم از رهایی مرغان هم قفس

شاید یکی به باغ رساند پیام ما(عزتی شیرازی)

***

من نگویم که ز حال مَنَت آگاهی نیست

تو زمن با خبر اما ز خدا بی خبری(محمود قاجار)

***

دل که رنجید از کسی خُرسند کردن مشکل است

شیشه بشکسته را پیوند کردن مشکل است

***

گویی از خامه تقدیر، غرض نقش تو بود

کز ازل تا به ابد اینهمه تصویر کشید(نیاز اصفهانی)

***

طاووس را ز بال و پَر آید وَبالها

تا خود چها به ما رسد از عقل و هوش ما(رعدی آذرخشی)

***

لذت اندر ترک لذت بود، ای آزادگان

ما گدایان، ترک این لذت نمی دانسته ایم(لامعی دهلوی)

***

ترک دیوانگی از طعنه مردم نکنیم

شهر اگر تنگ شود دامن صحرایی هست(مجذوب علیشاه)

***

پیش من، در طلب یار به حسرت مردن

بِه از آنست که پرسم ز کسی یار کجاست(وحید قزوینی)

***

سوزد و گرید و افروزد و خاموش شود

هر که چون شمع، بخندد به شب تار کسی(منعم اصفهانی)

***

دلا بی من چه می کردی تو در کوی حبیب من

الهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من(جلال اسیر)