تک بیتی،دو بیتی،رباعی های ناب

آخرالامر، لگدکوب نماید همه را

توسنِ عمر، مپندار که رام من و توست -فضل الله گرگانی

صیاد گو، به قوُت بازوی خود مناز

بال و پرِ شکسته ی ما گشت، دام ما -عاشق اصفهانی

نياز عاشقان معشوق را برناز مي دارد

تو سرتا پا وفابودي تو را من بيوفا كردم -ميراصلي قمي

جز تفرقه در باغِ جهان، هیچ ندیدم

هر گُل به چمن رنگ دگر، بوی دگر داشت -مفتون کاکوری

در طواف شمع می گفت این سخن پروانه ای

سوختم زین آشنایان، ای خوشا بیگانه ای-بهار

ببین چگونه غمت پشت من شکست، ببین

غروب وار، طلوعم به خون نشست، ببین-حسین منزوی

کس زبانِ چشم خوبان را نمی داند چو من

روزگاری این غزالان را شبانی کرده ام-صائب

صفا دارد شکست ساغر و پیمانه و توبه

بیا در مجمع رندان، که بشکن بشکن ست امشب-آرتیمانی

مردم چشمم به هجرت شد سپید از اشکِ سرخ

خود غلط گفت آنکه بالای سیاهی رنگ نیست -آگاه قاجار

در بیابان طلب، ناله کنان همچو جرس

راه می پویم و، پیوسته ز منزل دورم

صد باغ و بزم ، چشم به راه من ست و من

دستِ جنون گرفته، به ویرانه می روم-حسن خان شاملو

بد مکن،یا که نکوئی ز جهان چشم مدار

کآنکه جو کِشت، محال ست که گندم دِرَود -طایر شیرازی

کار مرا به مرگ نخواهد گذاشت عشق

این کشتی شکسته به طوفان نمی رسد-صائب

صد دیده و دل، هر طرف از بهر تماشا

حیران تو بودند، تو حیران که بودی؟-حاتم کاشی

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس

توبه فرمایان، چرا خود توبه کمتر می کنند؟-حافظ

آن لاله رُخ، که سوخت دل من به داغ او

روشن بُود همیشه الهی، چراغ او -رمضان فنائی

صحن میخانه و مسجد، سوی خویشم نفریبد

نه بجان قصدِ ثوابی، به تن میل گناهی-شرف الدین خراسانی

کمتر ز خَس مباش، ببحر زمان به کوش

عُزلت نشین و مرده، به فتوای من یکی ست -نصرت الله نوح

به سرِ تُربت من، گر گذرد اهل دلی

بویِ داغ دل من، می شنود از گِل من -عارف کازورنی

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و، خانه ز بنیاد ببر-حافظ

کبوتری که درین آسمان گشاید بال

دگر امیدِ رسیدن، به آشیانش نیست-مشیری

همه بر باد شد از عشق تو، ای سیلِ عظیم

کِشتِ ما، خرمن ما، کلبه ی ما، خانه ی ما-خرسندی شیرازی

مرا ز دوری عهدت، دگر امیدی نیست

که راه صبر درازست و، عمرِ من کوتاه-صحاف

به کِشت سوختگان، آبی ای سحاب کَرَم

که تشنگان، همه در انتظار بارانند-شهریار

مقدَرات تو در دست توست، از چه سبب؟

به گردنِ تو ز وهم و خیال، زنجیرست-میرزا حسن بهنیا

آتش از خانه ی همسایه ی درویش مخواه

کآنچه بر روزنِ او می گذرد، دودِ دل است-سعدی

ما خمار آلوده و، میخانه دور است

مملکت را بر درِ هر خانه ای میخانه باید-عباس فرات

با غم خوشیم و، بی تو جدا از تو نیستیم

پاییز قصه های تو، اینک بهار ماست-پرویز خائف

یکسر رشته بدستِ من و، یکسر با دوست

سالها بر سر این رشته کشاکش داریم -حافظ

به ناله های دلم گوش کن، که تا شنوی

چه شکوه ها ز جفای زمانه در من هست-محمد نوعی

هر که برچشمِ من از هجر رُخت کرد نگاه

گفت: این چشمه عجب آبِ روانی دارد

هنرآن است كه عكس توبيفتد درآب

ماه درآب كه همواره فروريختني است -فاضل نظري

یار آمد آن زمان بر سر، که در تن جان نماند

بخت شد بیدار، هنگامیکه ما را خواب بُرد-غنیمت محمداکرم

بسکه دیدم در لباس حق پرستی اهرمن

لاجرم ز افسانه ی دیر و حرم، بگریختم-جواهری وجدی

آن کس که مایه دار بُود، خودنمای نیست

هرگز کسی، گُلی به سر باغبان ندید-کلیم کاشی

یک دور، به کامِ دلِ عاشق نزند چرخ

ساقی ی فلک، جام نگونسار بدست است-عبدالجلیل بلگرامی

هر یک از شیوه ی جانانه، به نوعی مستند

مطربِ عشق گواه ست، که پیمانه یکی ست-موذن خراسانی

یک جور را، هزار دلیل آورد به عُذر

یا رب که دلربای کسی، نکته دان مباد

آرزو در طبع پیران، از جوانان هست بیش

در خزان یک برگ، چندین رنگ پیدا می کند-طاهر وحیدالزمانی

یک عمر به محنت از کَفَت رفت، چه شد؟

یک چند به عشرت ار کنی طی چه شود؟ -سرخوش تفرشی

آنچنان کز صفر گردد رتبه ی اعداد بیش

پایه ی این ناکسان، از هیچ بالا رفته است-میرمعصوم تسلّی

یک نفس آزردگی در ما دمید

نای غم بودم، به آواز آمدم-محمد زُهری

هر که شد خاک نشین، برگ و بری پیدا کرد

سبز شد دانه، چو با خاک سری پیدا کرد-اعلی تورانی

یا رب که درچراغِ مزارِ کسی مباد

آن قطره روغنی، که ز منت چکیده است-نصرت طالشی

آنچه در مدرسه یکعمر بیندوختمی

به یکی عشوه ی ساقی، همه بفروختمی

یک عمربه کامِ فلک گشته ایم و، او

یک لحظه ای نشد، که بگردد به کامِ ما-میرزا قاجار

آسمان هرگز نمی گردد به کام اهل دل

دانه ی رزقی نمی ریزد خود از غربال ها-محمد معلم

كه دلت نخواست يكدم دل ما شكفته باشد -پژمان بختياري

يك جهان برهم زدم و ز جمله بگزيدم تورا

من چه ميكردم به عالم گرنمي ديدم تورا-فياض لاهيجي

هرگاه مي روم كه شكايت كنم زتو

چون گوش مي كنم به زبانم دعاي توست- اصفهاني

آسمان چون سيل مشتاقان پريشان ميكند

درشگفتم من نمي پاشد زهم دنياچرا-شهريار

شرط عاشق نيست با يك دل دو دلبرداشتن

يا زجانان يا زجان بايد كه دل برداشتن-قاآني

هركسي را سرچيزي وتمناي كسي است

ما بغير از تو نداريم تمناي دگر-سعدي