تک بیتی دو بیتی رباعی های ناب ناب ناب
اشعار عارفانه
***
آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی‌دیدنش از دیده نیاساید چشم
ما را ز برای دیدنش باید چشم
ور دوست نبینی به چه کار آید چشم(سعدي)
***
دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا
زین کار که چشم داری از کار و کیا
برخیز که تا پیشترک ما برویم
زان پیش که قاصدی بیاید که بیا(مولوي)
***
بر خاطر موج است گران، دیدن ساحل
یارب تو نگه دار ز منزل سفرم را! (صائب تبريزي)
***
اي مرغ سحر، عشق ز پروانه بياموز
كان سوخته را جان شد و آواز نيامد
اين مدعيان در طلبش بي خبرانند
كان را كه خبر شد خبري باز نيامد(سعدي)
آسایش تن غافلم از یاد خدا کرد
همواری این راه مرا سر به هوا کرد (صائب تبريزي)
***
شراب و شمع و شاهد عين معني است
كه در هر صورتي او را تجلّي است
شراب و شمع سكر و نور عرفان
ببين شاهد كه از كس نيست پنهان(شبستري)
***
حريم عشق را درگه بسي بالاتر از عشق است
كس آن آستان بوسد كه جان در آستين دارد(حافظ)
***
چون بر زبان حدیث خداترسی آوریم ؟
ترک قدح ز بیم عسس کرده‌ایم ما (صائب تبريزي)
ای دوست به دوستی قرینیم ترا
هرجا که قدم نهی زمینیم ترا
در مذهب عاشقی روا کی باشد
عالمِ تو ببینیم و نه بینیم ترا(مولوي)
***
من با دگری دست به پیمان ندهم
دانم که نیوفتد حریف از تو به هم
دل بر تو نهم که راحت جان منی
ور زانکه دل از تو برکنم بر که نهم؟(سعدي)
غم کی خورد آنکه شادمانیش تویی
یا کی مرد آنکه زندگانیش تویی
در نسیهٔ آن جهان کجا بندد دل
آنرا که به نقد این جهانیش تویی(سنايي)
يا رب از عرفان مرا پيمانه اي سرشار ده
چشم بينا، جان آگاه و دلي بيدار ده(صائب)
با عشق روان شد از عدم مرکب ما
روشن ز شراب وصل دائم شب ما
زان می که حرام نیست در مذهب ما
تا صبح عدم خشک نیابی لب ما(مولوي)
***
غمگین نیم که خلق شمارند بد مرا
نزدیک می‌کند به خدا، دست رد مرا (صائب تبريزي)
***
اول به هزار لطف بنواخت مرا
آخر به هزار غصه بگداخت مرا
چون مهره مهر خویش می‌باخت مرا
چون من همه از شدم بینداخت مرا(مولوي)
از صبح پرده سوز، خدایا نگاه دار
این رازها که مابه دل شب سپرده‌ایم (صائب تبريزي)
***
روزی که سر از پرده برون خواهی کرد
آنروز زمانه را زبون خواهی کرد
گر حسن و جمال ازین فزون خواهی کرد
یارب چه جگرهاست که خون خواهی کرد(سنايي)
***
ای کاش که مردم آن صنم دیدندی
یا گفتن دلستانش بشنیدندی
تا بیدل و بیقرار گردیدندی
بر گریهٔ عاشقان نخندیدندی(سعدي)
جز یاد تو دل بهر چه بستم توبه
بی ذکر تو هر جای نشستم توبه
در حضرت تو توبه شکستم صدبار
زین توبه که صد بار شکستم توبه(سنايي)
***
شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد